Mam 17 lat pragnę dziecka...

[buuba]

wrednafretka, wiesz dziecko, wstawanie do niego o 6 - tak, ale na ten moment sama myśl o takim dojeżdzaniu do pracy (do pracy, nie dla dziecka) nie miesci mi sie w głowie.
Sa rzeczy ważne i ważniejsze.
Dziecko jest tym ważniejszym i co za tym idzie poświęcenie matki zawsze jest na maksimum.
Co do pracy - jestes gotowa wstawac w nocy by do niej smigac ;)? Nie sadze ;)>

[wrednafretka]

jestes gotowa wstawac w nocy by do niej smigac ;)?

oczywiście byłam gotowa, dojeżdzałam godzine pociagiem i pół autobusem, bo musiałam. Ale od pracy weekendy masz wolne a od dziecka nie. w pracy jesteś 8 godzin (przewaznie), a z dzieckiem 24/dobę. ja weekend opieki nad siostrzenica odsypiam przez tydzień, po pracy.

poświęcenie matki zawsze jest na maksimum

owszem tu się z tobą zgodzę. ja decyduję się na dziecko, bo wiem, że dam sobie radę i każde dziecko i każda matka są inne wiec nie ma co uogólniać. Ja mam 27 lat i pragne dziecka bardziej niż czegokolwiek innego w życiu. Jestem gotowa na każde wyrzeczenie.
Ale Tobie radziła bym pomieszkać i moze nie tyle co dotrzeć sie z Twoim ukochanym, co nacieszyc się nim.

[buuba]

wrednafretka, wiem, wpierw pomieszkać potem dopiero można myśleć o dizecku :). Jednak jestesmy na etapie "gdzie" gdynia (mamy tu szkoly, prace) czy gdańsk (on od urodzenia tam mieskza - i mówiże nie przeprowadzi sie do gdyni).
Chociaż już popracowałam troche nad nim i na początek stwierdził że może być Gdynia, a jak dzecko sie urodzi to Gdańsk. Troche jeszcze nad nim posiedze i bedzie sii ;).

Ja jestem an etapie: dziecko będzie - dobrze, bo przed 30stką chciałabym mieć juz 2kę. Nie będzie - niejest to tradegia dla mnie - jeszcze jestem w trakcjie stawania się dorosłym.
Dokładnie jakoś z pół roku "wkroczyłam" w dorosłość nie zmęconą zakazami rodziców, co nie oznacza że nie rozmawiam z nimi an różne sprawy, nie pytam sie nic. ale teraz końcowe zdanie nalezy do mnie a nie do nich.
Dlatego chce jeszcze troche sie tą "samodzielną dorosłoscia bez zobowiazan" nacieszyc ;)

[wrednafretka]

mówiże nie przeprowadzi sie do gdyni).

każdy Gdańszczanin tak mówi. ja tez z Gdyni jestem a mój z Gdańska i mieszkam w Gdańsku, bo stąd mam bliżej do pracy :)

[lilo]

Masz rację z tym zaufaniem ,ale wiesz..czasami dzieci lubią naginać to i owo dla swoich potrzeb, więc i zaufanie można nagiąć

No cóż - trzeba się przygotować na to, że dzieci nie zawsze będą się zachowywały zgodnie z naszymi życzeniami. Bo to zupełnie inny człowiek i pomimo wpajanych mu zasad czasem będzie miał ochotę spróbować zrobić coś po swojemu. To już widać i przy dwulatku, a co dopiero przy nastolatku

Małgorzatka powiedz mi - czy gdyby rodzice puścili cię na te wakacje z chłopakiem czy pozwoliliby na dłuższe imprezy to zrobiłabyś coś niewłaściwego??? Pewnie nie bo wpojone ci zasady są głęboko zakorzenione.

Tak naprawdę co moze być warta duma z tego, że dziecko nie zrobiło nic głupiego skoro chowane było pod kloszem???
Choć i zdarza się tak, że wtedy dziecko znajdzie i tak dziurę, żeby wydostać się "na wolność"...

Ale moim zdaniem właśnie cały sekret w dobrym wychowaniu polega na tym, żeby dziecko choć ma możliwość - nie złamało wpojonych mu zasad, że postawione przed wyborem - umiało dobrze wybrać, żeby wiedziało co dobre co złe, żeby potrafiło i nie bało się odmówić jeśli coś jest sprzeczne z zasadami w jakich było wychowane.

Moi rodzice dawali mi dość dużą swobodę - w liceum chodziłam na nocne imprezy, jeździłam ze znajomymi na wakacje i nie zawiodłam zaufania rodzicom - bo na każdym kroku czułam po pierwsze ciężar odpowiedzialności za to powierzone mi zaufanie, a po drugie tak mnie rodzice wychowali że ważniejsze były dla mnie pewne wartości niż chwilowe szaleństwa.


Ale trochę odbiegliśmy od tematu


IVI90 jak ci się przez te pół roku ciąży udało przeżyć tyle dramatów???? Życie bywa chyba bardziej nieprzewidywalne od fantazji pisarzy czy filmowców.... Mam nadzieję, że wszystko będzie OK z dzieciątkiem bo już swoje przeżyło wcale nie widząc jeszcze jak ten świat wygląda...

[buuba]

mówiże nie przeprowadzi sie do gdyni).

każdy Gdańszczanin tak mówi. ja tez z Gdyni jestem a mój z Gdańska i mieszkam w Gdańsku, bo stąd mam bliżej do pracy :)

a mym mamy bliżej z Gdyni ;) i prac i szkół :P
alewiesz on Lechia tutaj Arka ;).

Ale Ty mnie rozumiesz :D.

[wrednafretka]

no ja na szczęście nie mam kibica, ale śledziem i tak jestem

[buuba]

ja też śledź, ale wez powiedz betonowi by mieskzał w śledziowie :P

[wrednafretka]

no nie da się, racja

[buuba]

ale pracuje nad Tym :)

Ale Ty z mojej krainy to może mały zlot zrobimy ;)?