sie nameczylas jak ja przy 1wszym porodzie
Inuno,
dzielna dziewczyna, naprawde przeszłas swoje...
no to może ja tez sie skusze na opis....
co prawda rodziłam pól roku temu..
termin miałam 19 grudnia
wszystko zaczeło sie 20 grudnia. BYła to niedziela. nic mnie nie bolało, nie było żadnej zapowiedzi ,że sie zacznie. Wiadomo, chodzisz, chodzisz i cie weźmie.całą niedziele gdzies lataliśmy.od rana poszłam do kościoła.spotkałam ciotke i ona do mnie "ty jeszcze chodzisz..."
pojechaliśmy do moich rodziców, potem do tesciów i w sumie o 20.00 byliśmy w domku. wykompałam sie, położyliśmy starszego spać, mąż poszedł do wyrka a ja sobie oglądałam tv. o 21.30 poszłam siusiu. zciągam gatki, patrze a tam krew. brzuch mnie w ogóle nie bolał, żadnych skurczy, nic...po telefonicznej konsultacji z moją mamą, bratową, jedną siostrą i drugą siostrą stwierdziliśmy, ze jedziemy do szpitala, Była zima, okropna zima. Dużo śniegu, maskara. Jechaliśmy chyba z godz. skurcze przez ten czas miałam bardzo nieregularne. jak juz dotarliśmy wiadomo trzeba iść na ibe przyjęc, tam mnie spytali jak sie czuje, czy dam rade i w ogóle..."obsługiwała" nas bardzo fajna baka, nasmialisy sie nieźle. jak juz trafiłam na oddział to wiadomo zostałam znowu tak spisana, zbadana, zrobili mi usg, ktg.nie miałam żadnych skurczy, nic, brzuch mnie troszke bolał jak na okres po badaniu pani stwierdziła że mam 2 cm rozwarcia, wysłała mnie do sali,ale kazała wołać jak co....była ok 24.30-1.00 w nocy.mąż poszedł ze mną, chwile posiedział i stwierdziliśmy razem, że nie ma sensu ze mną siedzieć jak nie wiadomo kiedy sie ruszy, zresztą i tak miałam sama rodzić. no to pojechał.pół godz poleżałam i takie parcie na odbyt, ale żadnych skurczy nic...do sali przyszła położna żeby zapytać jak sie czuje, a ja mówie, że czuje parcie na odbyt a ona na to że pójdziemy do zabiegowego żeby mnie zbadać. poszliśmy na badanie i ona stwierdza,że mam 7 cm rozwarcia 
kazałą mi szybko iść na porodówkę,ale sobie myśle po co jak mnie kurna NIC NIE BOLI...poszłam, położyłam sie łóżko, podłączyła mnie do ktg i nic....żadnych skurczy przez pól godz.(w sali obok rodziłą jakaś szesnastka, masakra jak ona wyła...)zadzwoniła do jakiejś lekarki czy ma mi podac kroplówkę, domyśliłam sie, ze chodzi o oksytocyne już zaczełam sie bać...podłączyła mnie do kroplówki i po ok 15-20 min zaczeła sie jazda bez trzymanki zaczeły sie takie skiurcze, że krzyczałam na cały szpital,nie wiedziałam co mam z nogami zrobić, między czasie odeszły mi wody i w sumie nie minęło 20 min a szymon był na moim brzuchu wszystko działo sie tak szybko, ze sama nie mogłam w to uwierzyć. szymon urodził sie o 2.15, był śliczny tzn do tej pory jest po porodzie leżałam 2 godz na porodówce potem mnie położna zawiozła do mojej sali. jak dzowniłam o 5 rano do męża, sióstr czy mamy to mi w ogóle nie wirzyli że ja urodziłam. myśleli, że sobie jaja robie śmiałam sie do męża, ze jeszcze bym go przytrzymała na sali a pojechałbym ze mną na porodówke 
zapomniałam dodać, ze położną miałam przecudowną
jestem szczęsliwa że tak nam szybko posżło
...ale to już było...
dzielna dziewczyna, naprawde przeszłas swoje...
no to może ja tez sie skusze na opis....
co prawda rodziłam pól roku temu..
termin miałam 19 grudnia
wszystko zaczeło sie 20 grudnia. BYła to niedziela. nic mnie nie bolało, nie było żadnej zapowiedzi ,że sie zacznie. Wiadomo, chodzisz, chodzisz i cie weźmie.całą niedziele gdzies lataliśmy.od rana poszłam do kościoła.spotkałam ciotke i ona do mnie "ty jeszcze chodzisz..."
pojechaliśmy do moich rodziców, potem do tesciów i w sumie o 20.00 byliśmy w domku. wykompałam sie, położyliśmy starszego spać, mąż poszedł do wyrka a ja sobie oglądałam tv. o 21.30 poszłam siusiu. zciągam gatki, patrze a tam krew. brzuch mnie w ogóle nie bolał, żadnych skurczy, nic...po telefonicznej konsultacji z moją mamą, bratową, jedną siostrą i drugą siostrą stwierdziliśmy, ze jedziemy do szpitala, Była zima, okropna zima. Dużo śniegu, maskara. Jechaliśmy chyba z godz. skurcze przez ten czas miałam bardzo nieregularne. jak juz dotarliśmy wiadomo trzeba iść na ibe przyjęc, tam mnie spytali jak sie czuje, czy dam rade i w ogóle..."obsługiwała" nas bardzo fajna baka, nasmialisy sie nieźle. jak juz trafiłam na oddział to wiadomo zostałam znowu tak spisana, zbadana, zrobili mi usg, ktg.nie miałam żadnych skurczy, nic, brzuch mnie troszke bolał jak na okres po badaniu pani stwierdziła że mam 2 cm rozwarcia, wysłała mnie do sali,ale kazała wołać jak co....była ok 24.30-1.00 w nocy.mąż poszedł ze mną, chwile posiedział i stwierdziliśmy razem, że nie ma sensu ze mną siedzieć jak nie wiadomo kiedy sie ruszy, zresztą i tak miałam sama rodzić. no to pojechał.pół godz poleżałam i takie parcie na odbyt, ale żadnych skurczy nic...do sali przyszła położna żeby zapytać jak sie czuje, a ja mówie, że czuje parcie na odbyt a ona na to że pójdziemy do zabiegowego żeby mnie zbadać. poszliśmy na badanie i ona stwierdza,że mam 7 cm rozwarcia kazałą mi szybko iść na porodówkę,ale sobie myśle po co jak mnie kurna NIC NIE BOLI...poszłam, położyłam sie łóżko, podłączyła mnie do ktg i nic....żadnych skurczy przez pól godz.(w sali obok rodziłą jakaś szesnastka, masakra jak ona wyła...)zadzwoniła do jakiejś lekarki czy ma mi podac kroplówkę, domyśliłam sie, ze chodzi o oksytocyne już zaczełam sie bać...podłączyła mnie do kroplówki i po ok 15-20 min zaczeła sie jazda bez trzymanki zaczeły sie takie skiurcze, że krzyczałam na cały szpital,nie wiedziałam co mam z nogami zrobić, między czasie odeszły mi wody i w sumie nie minęło 20 min a szymon był na moim brzuchu wszystko działo sie tak szybko, ze sama nie mogłam w to uwierzyć. szymon urodził sie o 2.15, był śliczny tzn do tej pory jest po porodzie leżałam 2 godz na porodówce potem mnie położna zawiozła do mojej sali. jak dzowniłam o 5 rano do męża, sióstr czy mamy to mi w ogóle nie wirzyli że ja urodziłam. myśleli, że sobie jaja robie śmiałam sie do męża, ze jeszcze bym go przytrzymała na sali a pojechałbym ze mną na porodówke zapomniałam dodać, ze położną miałam przecudowną
jestem szczęsliwa że tak nam szybko posżło
...ale to już było...
Witam, 
Rozgościliśmy się w domku i myslę że mogę spróbować opisać jak to z nami było
Termin porodu z miesiączki miałam na 05.06.2011, pierwszy synek urodził się 7 dni po terminie i teraz już w dniu terminu pogodziłam się z faktem że teraz też może to dłużej potrwać. Rozmawiałam z Pawełkiem jeszcze w brzuszku żeby wychodził że na zewnątrz jest fajnie, że będziemy chodzili na spacerki, że pozna swojego braciszka. I 07.06. synek dał się namówić na opuszczenie brzuszka o 03.00 rano obudził mnie skurcz jeszcze bardzo delikatny ale już taki że niedawał spać, no i do tego doszły emocje, czy to już? Do godziny 10.00 cały czas miałam skurcze ale nieregularne od 5min. do 30min. Cały czas w przerwach między skurczami sobie ćwiczyłam bioderkami, bujałam się na boczki, kręciłam dookoła i przód-tył. W trakcie skurczu oddychałam przeponą, jak skurcz stawał się coraz mocniejszy oddychałam szybciej. To mi bardzo pomagało. Ale skurcze cały czas były do zniesienia i śmiałąm się i żartowałam. Mój Filipek cały czas się pytał co robię jak miałąm skurcz, więc mu tłumaczyłąm że Pawełek chce z brzuszka wyjść. Do tego przedżeźniał mnie i oddychał tak jak ja Strasznie mnie to rozśmieszało W tym czasie się wykąpałam, ogoliłam, ubrałam, umalowałam Mąż się obudził przed 06.00 i spojrzał na mnie i pyta się gdzie ja się wybieram? Mówię że do szpitala, bo chyba się zaczęło. Zrobił wielkie oczy Zrobiłam też remanent w torbie, kilka rzeczy dodatkowo spakowałam a kilka wyciągnęłam, jak się okazało niepotrzebnie Skurcze zaczęły się nasilać od 10.00 i już były regularne co 10 min a nawet 8. Tak więc o 11.00 podjęłam decyzję że jedziemy do szpitala. Szwagierka już czekała na Filipka, ja jeszcze zjadłam przed wyjściem kanapki żeby nie rodzić na głodniaka 
Mąż się zapytał czy czekam w samochodzie czy idę z nimi na górę zaprowadzić Filipka więc poszłam z nimi w nadziei że spacer na 3 pięrto przyśpieszy poród Jak weszliśmy miałam kolejny skurcz, Filipek już mi papa mówi i mama idż Nieświadomy tego co się właśnie dzieje. W szpitalu nie musiałam czekać, izba przyjęć pusta Powiedziałam do męża że chciałabym mieć chociaż 5 cm rozwarcia. Położyli mnie na KTG, niestety musiałam leżeć na boku co u mnie potęguje ból ale leżałam któtko, w tym czasie trzy skurcze. Cały czas myslałam o Pawełku, że niedługo się zobaczymy, byłam szczęśliwa czekając na każdy kolejny skurcz Jeszcze nigdy się tak nie cieszyłam z bólu Szczególnie że ból cały czas był do zniesienia. Mówiłam do synka że niedługo się spotkamy Po KTG zbadała mnie lekarz i mówi że mam 5 cm. rozwarcia Tak jak chciałam. WIęc wzieli się za wypisywanie dokumentów, poszłąm jeszcze do łazienki na siusiu i po męża z torbami, poszłam się przebrać i czekałam aż przyjdzie po mnie pielęgniarka, mąż już poszedł na porodową. O 12.00 trafiliśmy na moją wymarzoną salę z kołem porodowym Baaardzo chciałam na nią trafić, są tylko dwa takie cuda w warszawie i właśnie jedna sala w moim szpitalu jest nim wyposażona. Jak weszliśmy odrazu się do niego przymierzyłam. Bujałam się na boczki, do przodu do tyłu i podskakiwałam jak na piłce. Poprostu medal daję człowiekowi który to wymyślił. Naprawdę łagodzi ból. Oddychałam sobie rytmicznie i tak samo bujałam się podczas skurczu. Kiedy przyszła położna, podała mi antybiotyk na paciorkowca którego niestety miałam w ciąży i podłączyła do KTG i teraz paradoks, u mnie w szpitalu KTG jest bezprzewodowe i na stronach szpitala piszą że w trakcie badania można być aktywną ale niestety rzeczywistość jest inna. Położna kazała leżeć, ewentualnie siedzieć ale nie zmieniać pozycji, wytłumaczyła że w trakcie ruchu często gubi się tętno maluszka, więc grzecznie musiałam leżeć. Mąż ustawił mi łóżki na pół leząco i tak musiałam przetrwać do końca zapisu. Cały czas mnie przytulał, całował, wymieniał mi wkładki. Skurcze już stawały się coraz częstrze i w takiej pozycji bardziej bolały ale jeszcze byłam dzielna Przyszła lekarz mnie zbadać i miałam 8 cm. rozwarcia wtedy podali mi oksytocynę i przebili pęcherz płodowy. Jak leżałam w takiej pozycji ból stawał się coraz silniejszy i nawet zaczęłam troche krzyczeć. Przyszła położna i zaproponowała żebym wstała, bardzo chętnie to zrobiłam, usadowiłam się na kole porodowym i tam najdzielniej znosiłam skurcze, bez krzyku, oddychając jak trzeba i kołysząc się rytmicznie i podskakując. Poczułam silną potrzebę parcia, przyszła położna mnie zbadać i nareszcie usłyszałam że mogę przeć Upragnione 10 cm. WIęc przebudowali mi fotel do rodzenia i mogłam wsiadać i przeć. Jak wsiadłam na fotel troche mi nie szło parcie bo znów zaczynałam krzyczeć i tak przez dwa skurcze, więc położna zaproponowała zmianę pozycji lub żebym wstała. Dałam się wręcz namówić aby wstać, uwiesiłam się na mężu i przez dwa skurcze parłam (później mąż mi powiedział że o małogonie przewróciłam ), poczułam że główka zjechała niżej, więc spowrotem na fotel, na fotelu jeden skurcz, trzy parcia i o 14.30 między nogami zobaczyłam najcudowniejszy widok na świecie! Nie mogłam uwierzyć że to już! Położyli mi nasze szczęście na brzuchu, mój mąż się popłakał, ja też miałam łzy szczęścia w oczach, tuliłam mojego synka i mówiłam doniego bo krzyczał. Nie nacinali mnie, delikatnie popękała śluzówka w miejscu blizny po poprzednim cięciu. Urodził się z wagą 3 kg, 53cm długości i 10 punktów. Chociaż delikatnie przenoszony. Miał odmoczone raczki i lekko sine paznokcie. Na sali porodowej mogliśmy być jeszcze przez 2 godzinki, pomogli mi go przystawić do piersi, zassał po kilku próbach i sobie przysnął. Jest grzeczniutki, śpi pięknie w nocy i pięknie ssie cycusie Jesteśmy tacy szcześliwi! Właśnie się obudził spał dzisiaj od 23.00 do 04.00 i dopiero teraz się obudził, więc jestem wyspana i wypoczeta
Rozgościliśmy się w domku i myslę że mogę spróbować opisać jak to z nami było
Termin porodu z miesiączki miałam na 05.06.2011, pierwszy synek urodził się 7 dni po terminie i teraz już w dniu terminu pogodziłam się z faktem że teraz też może to dłużej potrwać. Rozmawiałam z Pawełkiem jeszcze w brzuszku żeby wychodził że na zewnątrz jest fajnie, że będziemy chodzili na spacerki, że pozna swojego braciszka. I 07.06. synek dał się namówić na opuszczenie brzuszka o 03.00 rano obudził mnie skurcz jeszcze bardzo delikatny ale już taki że niedawał spać, no i do tego doszły emocje, czy to już? Do godziny 10.00 cały czas miałam skurcze ale nieregularne od 5min. do 30min. Cały czas w przerwach między skurczami sobie ćwiczyłam bioderkami, bujałam się na boczki, kręciłam dookoła i przód-tył. W trakcie skurczu oddychałam przeponą, jak skurcz stawał się coraz mocniejszy oddychałam szybciej. To mi bardzo pomagało. Ale skurcze cały czas były do zniesienia i śmiałąm się i żartowałam. Mój Filipek cały czas się pytał co robię jak miałąm skurcz, więc mu tłumaczyłąm że Pawełek chce z brzuszka wyjść. Do tego przedżeźniał mnie i oddychał tak jak ja Strasznie mnie to rozśmieszało W tym czasie się wykąpałam, ogoliłam, ubrałam, umalowałam Mąż się obudził przed 06.00 i spojrzał na mnie i pyta się gdzie ja się wybieram? Mówię że do szpitala, bo chyba się zaczęło. Zrobił wielkie oczy Zrobiłam też remanent w torbie, kilka rzeczy dodatkowo spakowałam a kilka wyciągnęłam, jak się okazało niepotrzebnie Skurcze zaczęły się nasilać od 10.00 i już były regularne co 10 min a nawet 8. Tak więc o 11.00 podjęłam decyzję że jedziemy do szpitala. Szwagierka już czekała na Filipka, ja jeszcze zjadłam przed wyjściem kanapki żeby nie rodzić na głodniaka Mąż się zapytał czy czekam w samochodzie czy idę z nimi na górę zaprowadzić Filipka więc poszłam z nimi w nadziei że spacer na 3 pięrto przyśpieszy poród Jak weszliśmy miałam kolejny skurcz, Filipek już mi papa mówi i mama idż Nieświadomy tego co się właśnie dzieje. W szpitalu nie musiałam czekać, izba przyjęć pusta Powiedziałam do męża że chciałabym mieć chociaż 5 cm rozwarcia. Położyli mnie na KTG, niestety musiałam leżeć na boku co u mnie potęguje ból ale leżałam któtko, w tym czasie trzy skurcze. Cały czas myslałam o Pawełku, że niedługo się zobaczymy, byłam szczęśliwa czekając na każdy kolejny skurcz Jeszcze nigdy się tak nie cieszyłam z bólu Szczególnie że ból cały czas był do zniesienia. Mówiłam do synka że niedługo się spotkamy Po KTG zbadała mnie lekarz i mówi że mam 5 cm. rozwarcia Tak jak chciałam. WIęc wzieli się za wypisywanie dokumentów, poszłąm jeszcze do łazienki na siusiu i po męża z torbami, poszłam się przebrać i czekałam aż przyjdzie po mnie pielęgniarka, mąż już poszedł na porodową. O 12.00 trafiliśmy na moją wymarzoną salę z kołem porodowym Baaardzo chciałam na nią trafić, są tylko dwa takie cuda w warszawie i właśnie jedna sala w moim szpitalu jest nim wyposażona. Jak weszliśmy odrazu się do niego przymierzyłam. Bujałam się na boczki, do przodu do tyłu i podskakiwałam jak na piłce. Poprostu medal daję człowiekowi który to wymyślił. Naprawdę łagodzi ból. Oddychałam sobie rytmicznie i tak samo bujałam się podczas skurczu. Kiedy przyszła położna, podała mi antybiotyk na paciorkowca którego niestety miałam w ciąży i podłączyła do KTG i teraz paradoks, u mnie w szpitalu KTG jest bezprzewodowe i na stronach szpitala piszą że w trakcie badania można być aktywną ale niestety rzeczywistość jest inna. Położna kazała leżeć, ewentualnie siedzieć ale nie zmieniać pozycji, wytłumaczyła że w trakcie ruchu często gubi się tętno maluszka, więc grzecznie musiałam leżeć. Mąż ustawił mi łóżki na pół leząco i tak musiałam przetrwać do końca zapisu. Cały czas mnie przytulał, całował, wymieniał mi wkładki. Skurcze już stawały się coraz częstrze i w takiej pozycji bardziej bolały ale jeszcze byłam dzielna Przyszła lekarz mnie zbadać i miałam 8 cm. rozwarcia wtedy podali mi oksytocynę i przebili pęcherz płodowy. Jak leżałam w takiej pozycji ból stawał się coraz silniejszy i nawet zaczęłam troche krzyczeć. Przyszła położna i zaproponowała żebym wstała, bardzo chętnie to zrobiłam, usadowiłam się na kole porodowym i tam najdzielniej znosiłam skurcze, bez krzyku, oddychając jak trzeba i kołysząc się rytmicznie i podskakując. Poczułam silną potrzebę parcia, przyszła położna mnie zbadać i nareszcie usłyszałam że mogę przeć Upragnione 10 cm. WIęc przebudowali mi fotel do rodzenia i mogłam wsiadać i przeć. Jak wsiadłam na fotel troche mi nie szło parcie bo znów zaczynałam krzyczeć i tak przez dwa skurcze, więc położna zaproponowała zmianę pozycji lub żebym wstała. Dałam się wręcz namówić aby wstać, uwiesiłam się na mężu i przez dwa skurcze parłam (później mąż mi powiedział że o małogonie przewróciłam ), poczułam że główka zjechała niżej, więc spowrotem na fotel, na fotelu jeden skurcz, trzy parcia i o 14.30 między nogami zobaczyłam najcudowniejszy widok na świecie! Nie mogłam uwierzyć że to już! Położyli mi nasze szczęście na brzuchu, mój mąż się popłakał, ja też miałam łzy szczęścia w oczach, tuliłam mojego synka i mówiłam doniego bo krzyczał. Nie nacinali mnie, delikatnie popękała śluzówka w miejscu blizny po poprzednim cięciu. Urodził się z wagą 3 kg, 53cm długości i 10 punktów. Chociaż delikatnie przenoszony. Miał odmoczone raczki i lekko sine paznokcie. Na sali porodowej mogliśmy być jeszcze przez 2 godzinki, pomogli mi go przystawić do piersi, zassał po kilku próbach i sobie przysnął. Jest grzeczniutki, śpi pięknie w nocy i pięknie ssie cycusie Jesteśmy tacy szcześliwi! Właśnie się obudził spał dzisiaj od 23.00 do 04.00 i dopiero teraz się obudził, więc jestem wyspana i wypoczeta -
Koroneczka
- Mistrzu dwa tysiace!
- Posty: 2246
- Rejestracja: 19 paź 2010, 11:10
Wróć do „Ciąża, czyli nasze 9 miesięcy”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Sherriwette i 1 gość