czyli od 1 do 7
Poszłam się jeszcze wykąpać, dostałam koszulę do porodu, ogarnęłam się i poszłam na porodówkę. Podłączyli mi kroplówkę i znowu KTG, wtedy przyszedł mój lekarz i mnie zbadał - okazało się, że te 3 cm rozwarcia to były bardzo naciągnięte, ale nic. Zadzwoniłam po K. i zaczęłam spacerować po korytarzu z tą kroplówką, o 13.30 zaczęło się na poważnie, skurcze coraz mocniejsze, a rozwarcie 5 cm ale dawałam radę - położna się śmiała, że nie może być źle jak jeszcze się uśmiecham. Co 2 godziny podłączali mnie do tego ustrojstwa KTG a wtedy było najgorzej bo na leżąco najbardziej bolało. Próbowałam sobie jakoś ulżyć prysznicem, masażami ale niewiele pomagało. O 16 miałam już dosyć, kazałam zawołać lekarza, przyszedł zbadał mnie a tu rozwarcie stoi nadal 5 cm, mówię do niego, że już tak mnie boli że zaraz chyba zemdleje i że chcę znieczulenie - dostałam i wtedy rozwarcie poszło, może skakanie na piłce coś dało, bo ciągle na niej siedziałam, łagodziła trochę ból, ale wtedy też pojawiły się bóle krzyżowe (podobno normalne gdy szyjka jest skierowana od kości krzyżowej) o 18 miałam już pełne 10 cm. Wtedy się zaczęło, posadzili mnie na łóżku, udało mi się ich przekonać, że chcę rodzić na siedząco. Jeden skurcz mocny i prę..., dwa kolejne trochę słabsze i tak chyba z pół godzinki, zbadali i stwierdzili że główka źle się ułożyła, tzn. buźką do dołu, to kazali mi położyć się na boku i tak przeczekać kilka skurczy (chyba z pół godzinki) ale to nic nie dało, później jeszcze na stojąco kolejne skurcze i kolejne minuty. Zbadali znowu i nadal główka źle i nie schodzi bo zablokowana. Ja prę a mały zamiast schodzić w dół to tylko do pewnego momentu się zsuwa i wraca spowrotem. O 19.45 gdy już prawie 2 godziny trwała druga faza porodu lekarz do mnie, że nie ma na co czekać, że najlepiej jest zrobić cc. Ja do niego mówię, że nie chcę, że ma coś zrobić żebym już teraz urodziła, bo jak już tyle przecierpiałam to nie chcę operacji. Ale niestety w ciągu 10 minut byłam już na sali operacyjnej ze znieczuleniem. Wtedy poczułam ulgę po 12 h bólu, a po chwili Cezary był już na świecie. Namęczyli się, żeby Go wyrwać tam z samego dołu ale mały zaraz krzyknął. Pokazali mi Go takiego omazionego i zabrali. O 20.40 byłam już na sali pooperacyjnej, K. czekał na mnie, ale synka dopiero o 22.0 zobaczyliśmy tak naprawdę. 
Wróć do „Ciąża, czyli nasze 9 miesięcy”
Użytkownicy przeglądający to forum: Amazon [Bot], Bing [Bot] i 1 gość
ale najważniejsze, że Czasruś zdrowy chlop. 