Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

o fajny temat ja zostałam mamą mając 24 lata skończone i nie załuję... nie ma czego w zyciu załować uważam

czy sie "wyszalałam"??? pewnie tak... studia, imprezy, praktyki i te sprawy było fajnie ale...
to wszystko stało sie w ogóle nie ważne gdy dowiedziałam sie ze udało sie gdy zobaczyłam dwie kreski, wiedziałam ze wreszcie nasze zycie nabierze innego smaku, smaku rodzicielstwa teraz mój mąż załuje ze nie stało sie to troszke wcześniej bo mielibyśmy juz dreptajacą obok nas parę naszych dzieciaczków a tak Majusia jeszcze maleńka

i uważam ze obojetne jest ile ma sie lat... wazne jest nastawienie, chęc bycia rodziną

mam kolezankę która została mamą majac 20lat teraz jej corka ma roczek, jak tylko mała zaśnie w domu impreza jak u nastolatków masakra jak tam weszłam (na roczek ich córki) to załowałam bardzo wypiliśmy z Przemkiem po pół drinka i zwialismy gzrecznie do domu pod pretekstem spania Majki... a impreza no cóż.... odniosłam wrazenie ze tak jest tam co tydzień
nie było by w tym nic złego, gdyby nie słowa owej kolezanki tak bardzo zapadajace w pamieci "nigdy juz wiecej bachorów" pozostawiłam to bez komentarza bo nie wiedziałam co powiedzieć...

teraz wiem... do rodzicielstwa tzreba DOJRZEC, nie dorosnac... wiek niewiele ma tu do znaczenia

moja najlepsza przyjaciółka została mamą majac zaledwie 19 lat i uwazam ze jest wzorem godnym do nasladowania a jej syn 7-letni co rusz robi na mnie wrazenie taki kochany urwis

więc dziewczyny głowy w górę badźcie dumne ze jesteście mamusiami i nie zważajcie na głupie miny maluczkich

powodzenia

Jak sie zostaje mama w tak młodym wieku to na pewno trzeba sie liczyc z jakimiś komentarzami, ale na pewno będziecie górą nad koleżankami, które odkładają macierzyństwo i jak Wy będziecie mieć już duże i samodzielne dzieci, one dopiero będą uczyć się jak radzić sobie z maluteńkim dzieckiem. Więc w sumie to nawet macie dużo szczęścia

Myślałam że ten temat będzie jedną negatywną opinią :) a tu proszę jestem mile zaskoczona;) Co prawda z początku każdy patrzył na mnie wrogo itp ale stwierdziłam że mogą mnie pocałować w 4 litery;) teraz już się tym nie przejmuję i ludzie też przestali gadać;) Nasze szczęście ma już 9 mc i nie żałuję ani minuty spędzonej z nią:) :*

(dodam że wychowuję ją sama z mężem bez pomocy mamy itp,uczę się zaocznie,mieszkamy z dala od rodziców i jesteśmy z siebie bardzo dumni że tak sobie poradziliśmy:)

ja mialam 20 lat jak urodzilam blizniaczki...
tez bylo duzo gadania, bo ojciec biol. zostawil mnie jak bylam w ciazy...
Ale powiem Wam ludzie gadaja i beda gadac, niewazne co sie zrobi...
Tylko tego co oni maja na sumieniu to zliczyc nie mozna, bo tak wiele...
Ale najprosciej sie mowi o obcych, a nie patrzy sie na siebie...

Ja nigdy nie zalowalam, ze mam moje dziewczynki j estem z nich bardzo dumna...
Kolezanki widze, ze czasem mi zazdroszcza, ze ja juz mam odchowane dzieciaczki, a one jeszcze nawet w ciazy nie sa, albo wogole faceta nie maja...

Powiem Wam, ze jak sie wszystko dobrze ulozy to chcialabym dla blizniaczek jeszcze braciszka... i to jeszcze przed 30 (mam 23), zeby miedzy dzieciaczkami nie byla ogromna roznica wieku, no i zebym ja nie byla stara mama...

Ja mialam skonczone 20 lat kiedy urodzila sie Lenka, co do wieku to uwazam ze nienajgorszy, bo po maturze, ale z drugiej strony na samym poczatku 2 roku studiow. Poradzilam sobie, studiujac dziennie bez dzieckanki, 3 rok zawalilam, ale to byl bardzo trudny czas a na domiar zlego caly czerwiec spedzilysmy w szpitalu czekajac na operacje serduszka. Trudno, teraz powtarzam i jakos skoncze te studia. Mieszkamy sami w Krakowie, rodzicow mamy w Sosnowcu i troche nam ciezko, ale jakos idzie. Troszke mi smutno bo w zasadzie w ogole nie mam znajomych w tej chwili, a kiedys co krok ktos sie ze mna witał. Brakuje mi wyjscia od czasu do czasu, bo przez te 2,5 roku to wyrwalam się dosłownie 3 razy na wieczór, ale poza tym nie jest zle

[ Dodano: 2010-03-10, 11:27 ]
Ja nie slyszalam specjalnie komentarzy, zdaza sie ze ktos powie ze "mloda", ale za to w zlobku jak bylo spotkanie dla rodzicow to czulam sie dziwnie

ja miałam 21 lat jak urodziłam moja Karoline a teraz mam 24 i jestem w ciązy z drugim dzieckiem. moja pierwsza córka była zaplanowana.. no w prawdzie zadna ze mnie nastolatka była ale 21 lat to tez młody wiek i myśle ze mało dziewczyn świadomie w tym wieku by sie zdecydowało na maluszka moje kolezanki szły na studia i jezdziły na dyskoteki a ja pragnełam innego zycia, chciałam wyjsc za maz i miec malutkiego skarba, miec swoja rodzine , miec dla kogo zyc. nie załuje swojej decyzji... studia, praca i wszystko inne moze poczekac a na dziecko moze byc kiedys za pozno jak sie odkłada taka decyzje ciagle na pozniej...
podziwniam młodziutkie matki, zwłaszcza te nastoletnie i sama ciesze sie ze moge byc w ich gronie - dziewczyny jestem z Was dumna

ale za to w zlobku jak bylo spotkanie dla rodzicow to czulam sie dziwnie

bylas najmlodsza czy byl jakis inny powod??

ja również zostałam mamą w wieku 21 lat i to była świadoma decyzja,mój mąż jest starszy ode mnie prawie 11 lat,jak się spotykaliśmy byłam w 3 klasie technikum, po skończeniu szkoły zaczęliśmy myśleć o dzidzi,a w ostatniej klasie się zaręczyliśmy nie żałuję podjętej decyzji bo teraz mam już 2,5 letnia córeczkę i zaczynam szukać pracy a po jej znalezieniu zaczniemy staranka o drugiego maluszka

podziwiam młode mamy które postanawiają wychować swoje dzieci i skończą szkołę to jest warte podziwu bez względu czy to wpadka czy świadomy wybór,bo będąc nastoletnią mamą niestety nie jest łatwo

moja koleżanka pierwsze dziecko urodziła mając 16 lat a drugie 18 lat,obie sytuacje to wpadki i obie dziewczynki mają innych ojców obecnie jest z ojcem drugiej córeczki,ale nie jest tam wesoło on pracuje a ona siedzi w domu i najlepiej nic by nie robiła ma 2 córki a pierwszą traktuje niestety jak "dziecko do bicia" olewa ją i się na niej wyżywa zresztą z drugą dzieje się już podobnie nawet nie widać żeby te córeczki kochała a one są na prawdę cudowne,mają już 5 i 3 lata więc nawet odchowane,ona tylko po zawodówce i nawet nie myśli szukać pracy bo jej się nie chce szkoda słów

ale podziwiam bardzo te młode mamy które kochają swoje dzieci i robią dla nich wszystko

moja kolezanka pierwsze miala w wieku 15 lat.. potem kolejne i kolejne... Teraz ma tak jak ja 23 lata i 4 przesliczne coreczki... tez skonczyla zawodowke... dziewczynki maja jednego tate, ona wyszla za niego za maz.... i naprawde zycie jej sie baaardzo fajnie uklada...
Najstarsza juz chodzi do szkoly... a najmlodsza ma jakies 2 latka...

Ja bardzo podziwiam mamy, ktore daja rade w takim mlodym wieku, chyle czolo, ale ja osobiscie ... hmmm jestem osoba strachliwa i nie zdecydowalabym sie tak szybko... co prawda mam tylko 25 lat a teraz urodze drugie dzidzi, ale to byl naprawde szczesliwy zbieg okolicznosci... zakochalam sie w pierwszym moim chlopaku i on zostal moim mezem jak mialam 23 lata... a tak to z planowania... to ja planowalam dzieci dopiero po 30, ze wzgledu na prace, bo teraz jestem super szczesliwa mama, ale pracuje na zlecenie, nie jestem zadowolona zawodowo.