Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

no kobietki - teraz powinniśmy sobie paść w ramiona i sie wyryczeć :ico_buziaczki_big:

Chociaż tak, ale zawsze coś

dobrze by nam to zrobilo

i dlatego właśnie myślę że nia ma co się zamykać w swojej tragedii a mówić o tym co się czuje pomaga to nam i innym

Paulinko, rację masz... Tylko nie każdy chce słuchać...

Karolina2411, Prawda ...ale myślę że kobiety które przeszły przez to samo umieją słuchać i pocieszyć jak nikt inny bo wiemy że nas rozumieją...

Tak jak my tutaj... Bo tak na prawdę boli nas serce i dusza, ale nie rozmowa o tym... Oj, żeby więcej tak potrafiło...

Tylko nie każdy chce słuchać...

moze nie ze nie chce..ale boja sie i nie umieja...
ja sama nie wiedzialam jak moge pocieszyc kolezanke...
co mowic by nie powiedziec za duzo...

[ Dodano: 2009-03-20, 18:42 ]
powiem wam cos..
pracuje w prywatnej przychodni ostatnio doslownie szczena mi opadla...
po stracie ciazy i taty wszyscy mi wspolczuli bardzo dobra lek.psychiatra powiedziala ze sluzy pomoca w razie czego zeby sie nie krepowac itd..to samo psycholozka ktora zawsze wydawala mi sie mila :) mowila ze jak kiedys nie bedzie pacjentow to zeby podejsc pogadac to bedzie na sercu lzej
nie skorzystalam z tych mozliwosci ale w zeszlym tygodniu pani psycholog miala czas i przyszla do mnie i takie pytania mi zaczela zadawac ze myslalam ze sie poplacze
wielkie mi podejscie psychologiczne z pytaniami:
jak sobie wytlumaczylam strate?
co bardziej zabolalo strata taty czy dziecka itd...
bylam w szoku

odrobina taktu czy delikatnosci by nie zaszkodzila i to w przypadku pani psycholog

ja tez sie nie pytalam dlaczego mnie to spotkalo tylko czemu tak sie dzieje ,dlaczego ,czym ono zawinilo...ale im wiecej bylo pytan to o ironio zadnej odpowiedzi nie bylo....za to emocje dzis nazywane zaloba - juz wiedzialam czemu tak sie czuje .....(moje dziecie niedlugo skonczyloby 14 lat)wiecie co ..minelo tyle lat ale zapomniec nie mozna ,pamietam kazda minute od chwili jak sie dowiedzialam ze nie bedzie mi dane urodzic(tzn zywe urodzic) ...zreszta ja wiedzialam ,czulam to intuicyjnie zanim lekarz to powiedzial.....ta ciaza byla zupelnie inna ......pamietam w pracy znajomej w 4 mcu ciazy zmarlo dziecko,pamietam jakie ludzie gadali glupoty...... jedyna bylam ktora ja rozumiala a ona podswiadomie wiedziala ze ze mna zawsze moze o tym porozmawiac ,ze ja jej nie skrytytuje ani nie bede osadzac....nie ma to jak ktos lepiej wie ode mnie jak sie czuje matka ktora stracila dziecko.....
lidziasc, mowisz o braku taktu...moja ciotka w tak wielkim bolu jakim bylam pytala sie mnie czy dziecko bylo normalne ,czy mialo nozki,raczki , wloski,chciala abym jej pokazala jakie bylo duze.....wiesz... wspolczulam jej bo ja to chociaz mialam ksiazki na temat ciazy ,wtedy unikalna ze zdjeciami kolorowymi bo robione byly mikro aparatem ,to nie to co dzis pelne doinformowanie ...zreszta tuz po porodzie chcialam zobaczyc ,bo inaczej bylabym gotowa zlesc z tego lozka i samej wydrzec pielegniarce by zobaczyc .....mysle ze one to wyczuly ode mnie i daly mi malenstwo na rece.....za co zawsze bede im wdzieczna ,chociaz na chwilke moglam miec przy sobie ,pocalowac ,objac,przytulic...

za co zawsze bede im wdzieczna ,chociaz na chwilke moglam miec przy sobie ,pocalowac ,objac,przytulic...

Jedna chwila a tak cenna...

ja kiedys tez popelnilam mega gafe ale niemumyslnie to zrobilam.
mam kumpele ktora jest ze swoim mezem od 20 lat <po slubie sa krocej ale sa para jeszcze od podstawowki.i kiedy mi powiedziala ze wlasnie minelo im 18 lat to ja powiedzialam jeju moglibyscie miec juz dziecko z dowodem...
i o jeju...... zamarłam........
bo ona byla w ciazy i poronila... i dziecko nie mialo by 18 ale chyba 16
wiedzialam o tym choc nie znalysmy sie jeszcze wtedy itd...
wypadlo mi z glowy...nie pomyslalam...moze glupota...
zaraz ja przeprosilam itd powiedzialam ze zupelnie nie pomyslalam itd ale bylo mi ogromnie glupio...

do konca zycia bedziemy odliczały...
ktore by to byly urodziny itd...