Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

2 miesiące przed moim ślubem poroniłam moje pierwsze dziecko....Pawełek.... tak miał mieć na imię. Serce mi się kraje gdy o nim myślę, pomimo iż nigdy nie trzymałam go na rękach i widziałam jedynie na USg, kocham go całym sercem. Za miecałe 2 miesiące byłabym szczęśliwą mamusią. A teraz jedynie zostało mi po nim USG, papiery ze szpitala i wynik testu ciążowego.

W wolnej chwili pomodlijcie się za mojego Pawełka

Teraz staram sie o dziecko, ale boje sie by Bóg mi znów go nie zabrał.

bardzo mi przykro (*)(*)(*)

[*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*][*]
Bardzo mi przykro. Na pewno niebawem zostaniesz szczesliwa mamusia .

izabelllla123, dla Pawełka



jeśli czujesz się na siłach to chętnie cie posłuchamy.....

bardzo mi przykro...
/*\ dla Pawełka

izabelllla123 , wyrazy najszczerszego współczucia

Ty i Pawełek będziecie w moich modlitwach...

Dziękuję wam serdecznie dziewczyny. Jesteście pierwszymi osobami z którymi podzieliłam się moimi wspomnieniami, nie licząc lekarza specjalisty.

Jeszcze raz dziekuję

izabelllla123, to ,że już tu weszłaś i się otworzyłaś to jest duży plus a wiem że wcale nie jest łatwo opowiadać o tym co się stało,że to ciągle boli albo ,że inni są tak mało wyrozumiali i nie rozumieją przez co się przechodzi......

Niestety tak jest, może to zabrzmi drastycznie ale nawet mój mąż nie wziął poronienia do siebie tak jak ja. Jednak matka która cały czas wie i czuje obecność dziecka będąc w ciąży potrafi tylko prawdziwie szczerze i bezgranicznie pokochać pomimo iż zawsze będzie znala je tylko z obrazu USG.

izabelllla123, i nie wiń go za to ,on to tez przeżył na pewno ,tylko faceci jakoś tak mniej to po sobie pokazują