Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

Mowa o mojej chrzesnicy. Jej mama jest w zagrożonej ciązy, co jakiś czas bywa w szpitalu, przez to miałam więcej okazji zajmowania sie małą i poobserwowania ją w otoczeniu innych dzieciaków. Raz na urodzinach koleżanki z sąsiedztwa a raz w ośrodku zdrowia kiedy byłam z małą do szczepienia i widziałam jak w poczekalni bawi sie z innymi dziećmi. Kaja ewidentnie ma problem z bawieniem sie w grupie,nie chodzi jeszcze do przedszkola i nie ma jeszcze rodzeństwa to pewnie dlatego. Ilekroć jakies dziecko chce sie z nią bawic to ok ale na jej zasadach i tylko przez chwile. O oddaniu zabawki którą sobie akurat upatrzyła nie ma mowy, bo krzyk a nawet bicie. No w szoku byłam, nie znałam jej z tej strony a przeciez ją uwielbiam. Zrobiłam tez mały eksperyment w domu i chciałam od niej zabawki którymi sie bawiła, tylko raz oddała ale po długich a ciezkich negocjacjach i w zamian za inną, a tak to albo udaje ze nie słyszy o co ją prosze albo w krzyk. Interesuje mnie to nie tylko dlatego ze to moja chrześnica ale tez jestem na I roku pedagogiki wczesnoszkolnej;) aha, dodam że mała ma 3 latka, skonczyła w listopadzie a od września wybiera sie do przedszkola. Co wy myślicie o takim zachowaniu Czy jest typowe dla jej wieku czy Kaja jest zwyczajnie rozpieszczona? Nie chce dodatkowo denerwować siostry w ciązy i dokładac jej zmartwień a ja może przesadzam bo już mi sie włącza skrzywienie zawowodwe;)

każde dziecko ma taki etap w dzieciństwie, byle był przejściowy, sądze że dużo sie zmieni jak urodzi sie dziecko i dziewczynka bedzie miała siostrzyczke albo braciszka, wtedy przeżyje zderzenie z rzeczywistością bo okaże sie że nie jest pepkiem świata, terapia szokowa ale skuteczna, a już przedszkole od jesieni całkowicie wypleni z jej samolubstwo, panie nie pozwolą na takie zachowania, chociaz lepiej jakby nauczyła sie zabawy w grupie troche wcześniej bo dzieci ją nie będą lubiały jak taka pójdzie do przedszkola

Ja to w ogóle w tym obszarze tematycznym nie mam wiedzy... Dlatego też kompletnie nie będę w stanie pomóc...

Prawdą jest, że to naturalna faza w rozwoju dziecka, szczególnie jedynaka czy jedynaczki. Na pewno olbrzymi wpływ na takie, a nie inne zachowanie dziecka jest brak kontaktów z rówieśnikami. Dziewczynka nie miała szansy nauczyć się dzielenia z innymi, bo dotychczas wszystkie zabawki miała tylko dla siebie. Mimo, że problem jest czymś naturalnym, nie należy go bagatelizować. Kaja musi nauczyć się pewnych norm i teraz jest ten moment, aby jej je przekazać. Świetnie, że wspierasz siostrę w tym szczególnym momencie i angażujesz się w wychowanie siostrzenicy, ale nie powinnaś robić niczego bez porozumienia z rodzicami dziecka. Zasygnalizuj problem i zaproponuj pomoc w jego rozwiązaniu. Kilka wskazówek, jak postępować w podobnych przypadkach opisaliśmy na naszym blogu: http://www.przedszkole.wieliczka.pl/blog/co-robic-gdy-dziecko-jest-samolubne. Warto, aby dziewczynka miała więcej kontaktu z innymi dziećmi - tylko wówczas nauczy się sztuki dzielenia i zabawy w grupie. Nieoceniona jest tu także cierpliwość dorosłych, którzy przekazują właściwe wzorce i reagują na niedopuszczalne zachowania (jak bicie).

Też sie troche martwie co to będzie jak już dziecko sie urodzi i Kaja przestanie być w centrum uwagi. Dzieci ogólnie mają z tym problem a ona już szczególnie bedzie urażona że sie jej nie poświęca maximum uwagi no ale zobaczymy, może nie będzie tak źle. Dzięki za porady, zagaję najpierw do szwagra chociaż wiecie jak to z facetami;)

Takie sprawy wymagają czasu, więc ja bym już zaczeła przyzwyczajać Małą do jakichś obowiązkow, niech nie wiem pomaga układać ubranka dla przyszłego rodzeństwa, stroić pokój czy coś w ten deseń i tłumaczcie jej, że będzie dzidziuś, którego mamusia kocha tak samo jak ją i że to będzie jej ukochane rodzeństwo, że będzie mogła być starszą siostrą, że to bardzo ważna rola i tak dalej i powoli można zabierać na jakieś zajęcia z innymi dziecmi, w niektorych przedszkolach są godziny adaptacyjne, na jakieś zajęcia w bibliotekach - cokolwiek, to się przyzwyczai, że są też inne dzieci i że można się z nimi bawić i dzielić ;)

dzieci często mają skłonności do tego, by być samolubnymi. Dzieje się tak zwłaszcza, gdy są oczkiem w głowie, jedynym dzieckiem, są w centrum uwagi.
Jak pojawia się drugie dziecko, trzeba temu pierwszemu wytłumaczyć, że będzie wzorem do naśladowania, że trzeba będzie się opiekować młodszym rodzeństwem itp.

Myślę, że warto poszperać w tym temacie w Internecie. To jest bardzo dobre źródło wiedzy i informacji :)

A może warto doradzić się znajomych w tym obszarze tematycznym? Moim zdaniem to może być dość dobre rozwiązanie :)

Gorzej jak znajomi mają, w naszym mniemaniu, kiepskie podejście do dzieci Albo nie mają ich wcale.. Dobrze, że są fora, gdzie możemy znaleźć ludzi podobnych do nas!