Witam wszystkie Forumowiczki.
Chciałabym się Wam troszkę wyżalić bo w sumie nie mam komu.Mój mąż wyjeżdża po jutrze do pracy za granicę.Smutno mi bo właściwie nie ma takiej potrzeby-może się nam nie przelewa ale z głodu też nie umieramy.No ale on mówi,że samochód chciałby kupić i różne inne rzeczy na które nie możemy sobie teraz pozwolić.
Zostaję sama z 1,5 rocznym synkiem:(,boję się i przykro mi jednocześnie.
Ciekawa jestem,czy może na forum są Mamy z podobnymi problemami,może napisałybyście jak dajecie sobie same rade.
secret25, hm, mow K wyjezdzal juz nawet jak bylismy narzeczonymi... podczas ciazy
a jak Roksna maila 3 tygodnie to w dniu chrztu tez wyjechal...gdy miala 18mcy wyjechalam do niego... mieszkamy tu...
rozastania sa ciezkie
ale pogoan za pieniadzem niszczy wiele... wiezi i czasmi strasznie to odbudowac...
lzy plyna, nikt cie nie rozumie... dlaczego ryczysz przeciez pojechal dla was... hm
dziwnie to brzmi...bo nikt tego nie docenia ze kobieta z dzieckiem na reku musi sie starac za dwoch, ze jej jest ciezej... i ze jego decyzja odbija sie na jej zyciu...
teraz powiem ci ze z perspektywy czasu patrze na to nadal z zalem i bolem, nawet nie umiem o tym mowic ...
wspólczuje ci...
mam nadzieje ze masz kolo siebie rodzinke i kolezanki, wazne zeby maz szybko wrocil...
albo zebys do niego pojechala... szkoda zycia dla kaski...
to moja opinia moze ktos ma inna...
pozdrawiam
a jak Roksna maila 3 tygodnie to w dniu chrztu tez wyjechal...gdy miala 18mcy wyjechalam do niego... mieszkamy tu...
rozastania sa ciezkie
ale pogoan za pieniadzem niszczy wiele... wiezi i czasmi strasznie to odbudowac...
lzy plyna, nikt cie nie rozumie... dlaczego ryczysz przeciez pojechal dla was... hm
dziwnie to brzmi...bo nikt tego nie docenia ze kobieta z dzieckiem na reku musi sie starac za dwoch, ze jej jest ciezej... i ze jego decyzja odbija sie na jej zyciu...
teraz powiem ci ze z perspektywy czasu patrze na to nadal z zalem i bolem, nawet nie umiem o tym mowic ...
wspólczuje ci...
mam nadzieje ze masz kolo siebie rodzinke i kolezanki, wazne zeby maz szybko wrocil...
albo zebys do niego pojechala... szkoda zycia dla kaski...
to moja opinia moze ktos ma inna...
pozdrawiam
-
Magdalena_82
- Wodzu
- Posty: 11437
- Rejestracja: 07 mar 2007, 13:16
Jak wyjezdzać to razem , choć wyobrażam sobie, że z dzieckiem to bardzo trudne...najpierw trzeba miec warunki...pracę itd...
U nas sytuacja była o tyle lepsza że Antosia jeszcze nie było jak wyjechaliśmy....cieszę się ze to wszytsko się tak potoczyło....że wyjechaliśmy razem że nie przezywaliśmy tej rozłąki...nie wyobrażam sobie tego...
secret zgadzam sie z poccoyo...zróbcie wszystko żeby by razem...szkoda czasu...zycie jest tak krótkie..........................
U nas sytuacja była o tyle lepsza że Antosia jeszcze nie było jak wyjechaliśmy....cieszę się ze to wszytsko się tak potoczyło....że wyjechaliśmy razem że nie przezywaliśmy tej rozłąki...nie wyobrażam sobie tego...
secret zgadzam sie z poccoyo...zróbcie wszystko żeby by razem...szkoda czasu...zycie jest tak krótkie..........................
witaj secret25
Nie jesteś sama ,ja np. z moim mężem jestem praktycznie całe nasze życie ciągle w odosobnieniu. Jesteśmy ze soba 15 lat ,praktycznie od samego początku byłam zdana na siebie, mąż ciągle wyjezdzał nie było go 2-3 tygodnie taką miał prace ,jezdził na tirach ,potem zmienił ale to samo tyle ze na weekendy w domu bywał po tygodniu pracy. Wychowałam synów sama jakos se radziłam ,kwestia przyzwyczajenia .Od 5 lat maż pracuje za granicą bywa w domu 3-4 razy do roku na góra 3 tygodnie ,urodziła nam sie córka prawie rok temu ciągnie jak cholera go do domu , tęskni ,ale jednak ta żądza pieniądza jest wieksza ,nie jest sie w stanie tak szybko wszystkiego dorobic ,a jak sie ma to ciągnie jeszcze i jeszcze............uświadamia mnie ,ze napewno to potrwa jeszcze ze 3 lata ,a co dalej nie wiadomo , a zycie razem tam, wiem ,ze jest o wiele łatwiejsze , byłam to wiem ,ale dzieci sa na etapie szkolnym i cięzko jest przerwac szkołe ,a tam gdzie jest nie ma takowej tzn jest ,ale dosyc daleko wiec mija sie to z celem zeby tyle km. dojezdzali, a życie toczy sie dalej najnormalniej układa sie nam nie nazekam tolerancja przedewszystkim ,ile to potrwa jeszcze i ile jestesmy w stanie wytrzymac nie wiemy..... pozdrawiam i trzymam kciukasy bedzie dobrze
Nie jesteś sama ,ja np. z moim mężem jestem praktycznie całe nasze życie ciągle w odosobnieniu. Jesteśmy ze soba 15 lat ,praktycznie od samego początku byłam zdana na siebie, mąż ciągle wyjezdzał nie było go 2-3 tygodnie taką miał prace ,jezdził na tirach ,potem zmienił ale to samo tyle ze na weekendy w domu bywał po tygodniu pracy. Wychowałam synów sama jakos se radziłam ,kwestia przyzwyczajenia .Od 5 lat maż pracuje za granicą bywa w domu 3-4 razy do roku na góra 3 tygodnie ,urodziła nam sie córka prawie rok temu ciągnie jak cholera go do domu , tęskni ,ale jednak ta żądza pieniądza jest wieksza ,nie jest sie w stanie tak szybko wszystkiego dorobic ,a jak sie ma to ciągnie jeszcze i jeszcze............uświadamia mnie ,ze napewno to potrwa jeszcze ze 3 lata ,a co dalej nie wiadomo , a zycie razem tam, wiem ,ze jest o wiele łatwiejsze , byłam to wiem ,ale dzieci sa na etapie szkolnym i cięzko jest przerwac szkołe ,a tam gdzie jest nie ma takowej tzn jest ,ale dosyc daleko wiec mija sie to z celem zeby tyle km. dojezdzali, a życie toczy sie dalej najnormalniej układa sie nam nie nazekam tolerancja przedewszystkim ,ile to potrwa jeszcze i ile jestesmy w stanie wytrzymac nie wiemy..... pozdrawiam i trzymam kciukasy bedzie dobrze
-
Magdalena_82
- Wodzu
- Posty: 11437
- Rejestracja: 07 mar 2007, 13:16
-
karolina24
- Trzy tysiące lat minęło...
- Posty: 3199
- Rejestracja: 11 mar 2007, 21:22
to przykre trzymam za Was kobietki kciuki oby bylo Wam dobrzeKto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość