E tam nie ważne Ja też sobie chyba zrobię odwyk od pisania na TT.Bedę podczytywać i zobaczę jak to fajnie być "babcią z judasza" to i ja postanowiłam się ujawnić bo dziś Was podczytywałam ale z ręką na sercu nie robię tego za często 
Ja kiedyś miałam na tym punkcie świra i potrafiłam cały dzień biegać ze szmatą ale odkąd pojawił się Maks nabrałam luzu i dystansu do świata 
Kiedy nie śpi to nie jestem w stanie przy nim nic zrobić 
chyba ci chłopcy już tak mają, że nie bardzo lubią porządki 
,tak się napracowałaś a tu taki klops..... Nie martw się, może da się uratować je czymś.... 
Warga Maksia już zagojona 
jest jeszcze mama więc spędzam z nią czas trochę... teraz śpi więc skrobię... Dziś zarejestrowaliśmy Różeńkę, zrobiliśmy mega zakupki, wpadliśmy do roboty i wróciłam do maluszków z Lilcią nie wyobrażałam jej zostawić tak szybko nawet na 5 minut, teraz mam takie poczucie, że żadna nie zostaje sama bo mają siebie 
jak macierzyński się skończy będzie latko, dziewczynki większe, to jakieś rozrywki wspólne się znajdą - naprawdę chcę ten czas dać im... Oczywiście finanse są ważne, jeśli Bartek dostanie znaczącą podwyżkę to decyzja zapadnie jak nie... pomyślimy wszystkie dziewczynki pamiętały o mnie - nawet Olivka napisała mi maila, że netu nie ma ale jak dopadła i zobaczyła fotki to musiała skrobnąć naprawdę jestem Wam wdzięczna i uwielbiam Was za to :ico_buziaczki_big: 
kilka telefonów, Aga już w drodze do nas, Daniel będzie o 21 - wymienią się Po 19 pojechaliśmy do tego szpitala, przywitała mnie Nina, położna z którą rodziłam Lilę (nie kapitan a pierwszy oficer ), aż wzruszyłam się, pamiętała mnie badanie - 4 cm, skurcze jakby ustały, ale nie ma co trzeba mnie zostawić, na noc pobudzać porodu nie będą ale może samo się rozkręci papierkowa robota, Bartuś był ze mną ale tu cisza, stwierdziliśmy, ze nie ma co musi wracać do Lilusi a w razie czego będzie na tel... minęła noc, rano przywitała mnie położna kapitan z porodu Lilusi o nie myślałam, moja szansa na miły poród podłączyły mi oxytocynę, przyjechał Bartunio i czekamy, skurcze są rozwarcie na dobre (!) 4 cm i czekamy... i NIC odłączyły mnie, następna próba jutro, ja wściekła bo tracę czas a nikt mnie nie chce wypuścić, położna kapitan kończy zmianę, ale jej koleżanka mówi, że następna zmiana fajne dziewczyny - miała rację, jedna Zosia kazała mi chodzić, druga też ok, akurat jej syn kończył 12.11 20 lat ok. 21 badają mnie, zaraz odeszły wody - Bartek zaalarmowany, Daniel przejmuje opiekę nad Lilunią - zaczynają się skurcze, wchodzi na salę Bartusio - już jest OK... choć nie do końca, mam skurcze ale nie za mocne, prę, ale nie pozwala mi położna, kiedy każe nie mam się o co zaprzeć bo jakiś debil poodkręcał te trzymaki do rąk 
- pozostaje Bartek i pani Zosia jakoś idzie, matka 20-latka się niecierpliwi i zachęca słowami, no dawaj, nie umiesz przeć ?? oj ta dziewczyna nie umie przeć - nie odzywam się... wiem swoje JA NIE UMIEM?? Bartuś mój do mnie i tylko go słucham, boli no ale tak powinno być, staram sie przypomnieć czy tak bolało z Lilą - nie pamiętam, eee to i ten ból zapomnę pocieszam się słyszę Marta jeszcze raz (mój dzielny mąż) to ja raz i Różyczka (kurczaczek raczej) leży już na mnie mój mąż mnie kocha zapewnia mnie!!! - 22:20 słyszę idą z Różą sobie do ciepełka, ja zostaję na szycie i nawiązuje się rozmowa pani ginekolog asystującej z położną... jakie to były czasy kiedy mężowie nie mogli być przy porodach, ze teraz to takie modne i niemęskie 
- zagryzam język by nic nie powiedzieć, jak ona taka to jeszcze mnie źle zszyje, myślę zastanawiam się tylko jak ma się jej pogląd do lekarzy położników facetów - zboczeńcy, są przy tylu porodach po wszystkim opowiadam Bartkowi, że jest niemęski - jakoś nie smuci go to heheh śmiejemy się, że skończyły się te czasy kiedy nikt nie patrzył im na ręce - zresztą każdy ma swoje zdanie - na koniec wyrażam swoje, że życzę każdej by jej mąż był "tak zniewieściały" jak mój 
zamykam buzie (okazało się potem, ze pani gin jest sama niema dzieci i zwyczajnie nie wie o czym mówi- bez komentarza)... Najważniejsze, że dostaję już słodką Różyczkę, co to jest jak taki malusi pączek róży słoooodka, mooooja... nasza byliśmy jeszcze tak ze dwie godzinki i Bartuś musiał uciekać 
trzeba było się rozdzielić i podzielić dla naszej dwójeczki Potem w szpitalu było OK, Bartuś odwiedzał, fajne dziewczyny, raz nie przyjechał bo podziębił się (dlatego łaził jak Michael J. w masce ) w czwartek wypis, pediatra ma wątpliwości, oznajmiają mi, że zostaję do piątku, nie wytrzymałam, tak tęskniłam za Lilą... chwila niepewności, jednak wychodzę radość niepojęta !!!!!! Bartek nie zrobił nic, wielce chory... ale to odrębna historia dopiero jak posprzątał to było dobrze, w komplecie, normalnie, pięknie... oczywiście uczucia towarzyszące narodzinom Różyczki są nie do opisania - same zresztą wiecie , budzi się Lila (ok. 10) przebieram ją, zaczepiam cmokasami, pierdzioszkami w brzuszek, łaskotkami, robię śniadanko, wcina pięknie, idziemy się bawić, ona - ja krzątam się obok zagadując ok. 12 wstaje mój mąż niedźwiedź jemy razem śniadanko... karmienie Różyczki i inne, Lili je w między czasie jakąś przegryzkę, a my "oporządzamy" siebie obiad - wszyscy, Liluś z tatą na podwórko, ja z Różyczką w domciu, ogarniam co nieco potem flesz i już wieczór - 19 kąpiel Róży - wszyscy razem, potem ja karmię Maleńką, tatuś kąpie Lilusię, razem kolacja -- dzieci lulu my czas dla siebie - dziś ja dla Was, Bartek kręci się koło mnie i patrzy z pożądaniem oj niedobry niedobry - buzi dostanie mój zniewieściały Dziękuje MAritko za piękny początek dnia, który mam dzięki Tobie mam :) Wróć do „Noworodki i niemowlęta”
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość
