to zalezy ile ta chwila moze trwac...no dokładnie, ale czy to nie może być chwilowy kryzys???
MARGARITA - witaj...
to nie jest takie proste, jak Ci się wydaje...
proste by było, gdybyśmy nie byli malzenstwem, nie mieli mieszkania, ani dziecka...
powiedzenie "do widzenia" jest teraz jedna z trudniejszych dla mnie rzeczy... Pan nie jest dla mnie zabawka, ktora odloze na polke... i to nie jest tak, ze byl mi potrzebny, zeby "zrobic sobie dziecko..."
Prace i mieszkanie mialam na dlugo przed tym, jak zaczelismy sie spotykac... a gdybym chciala tylko dziecka, to slub nie bylby mi do tego potrzebny, uwierz mi...
po prostu w zbyt wielu dziedzinach zycia Pan sie nie sprawdzil, wszystko mnie juz w Nim wkurza, wszystko mnie denerwuje... spokojnie rozmawiac staramy sie srednio raz na tydzien, a i tak nic z tego nie wychodzi...
Jesli chodzi o Su - nie chce od razu skladac pozwu do sadu... wiem, ze zazwyczaj przyznaja prawo do opieki matce... chcialabym zalatwic do polubownie, zebym nie musiala walczyc z panem o opieke, o mieszkanie, o cokolwiek... byc moze, gdybysmy sie rozstali i on by sie wyprowadzil, doszlabym do wniosku po kilku tygodniach, ze to jednak blad i nie umiem bez niego zyc... na razie mysle, ze umiem...
nie wydaje mi sie tez, ze bycie ze soba na sile jest dobre, nigdy tak nie uwazalam... a glupota jest tez myslenie, ze jest to dla dobra dziecka... nie sadze, ze Su jest dobrze z tym, ze slyszy jak ciagle na siebie warczymy, krzyczymy, pan w nocy potrafi rozpetac burze i wcale sie nie przejmuje, ze Zuzia spi obok, jak ma ochote cos powiedziec, to po prostu mowi to glosno i ostro i zadne uciszanie na niego nie dziala... On jak się zdenerwuje, to po prostu wszystko ma kolo tylka... to, ze ja wstaje rano do pracy lub szkoly, to ze Zuzia spi...
moja mama rozstala sie z moim tata, kiedy ja mialam chyba z 6 lat i nikt nie myslal wtedy, zeby ratowac cokolwiek "dla dzieci" (jest nas troje) - i ja uwazam, ze to byla bardzo dobra decyzja... jesli rodzice rozstana sie w zgodzie i nie zaczna traktowac dziecka, jak karty przetargowej i "czegos", czym mozna sobie robic na zlosc - to jest ok... Ja mam do tej pory baaardzo dobry kontakt z tata, mama zawsze o to dbala...
Byc moze - zaszczepila we mnie te sile i przekonanie, ze zawsze sobie poradze, chocby nie wiem co sie stalo... jesli ona sobie poradzila sama z 3 dzieci, to ja z jednym tez sobie poradze... tylko chcialabym, zeby to wszystko stalo sie w zgodzie jako takiej, zeby wlasnie Zuzia miala nadal oboje rodzicow, i zebysmy nie musieli o nia walczyc...
[ Dodano: 2009-10-28, 09:01 ]
to nie jest chwilowy kryzys... trwa juz baaaardzo dlugo - zdecydowanie za dlugo...
to nie jest takie proste, jak Ci się wydaje...
proste by było, gdybyśmy nie byli malzenstwem, nie mieli mieszkania, ani dziecka...
powiedzenie "do widzenia" jest teraz jedna z trudniejszych dla mnie rzeczy... Pan nie jest dla mnie zabawka, ktora odloze na polke... i to nie jest tak, ze byl mi potrzebny, zeby "zrobic sobie dziecko..."
Prace i mieszkanie mialam na dlugo przed tym, jak zaczelismy sie spotykac... a gdybym chciala tylko dziecka, to slub nie bylby mi do tego potrzebny, uwierz mi...
po prostu w zbyt wielu dziedzinach zycia Pan sie nie sprawdzil, wszystko mnie juz w Nim wkurza, wszystko mnie denerwuje... spokojnie rozmawiac staramy sie srednio raz na tydzien, a i tak nic z tego nie wychodzi...
Jesli chodzi o Su - nie chce od razu skladac pozwu do sadu... wiem, ze zazwyczaj przyznaja prawo do opieki matce... chcialabym zalatwic do polubownie, zebym nie musiala walczyc z panem o opieke, o mieszkanie, o cokolwiek... byc moze, gdybysmy sie rozstali i on by sie wyprowadzil, doszlabym do wniosku po kilku tygodniach, ze to jednak blad i nie umiem bez niego zyc... na razie mysle, ze umiem...
nie wydaje mi sie tez, ze bycie ze soba na sile jest dobre, nigdy tak nie uwazalam... a glupota jest tez myslenie, ze jest to dla dobra dziecka... nie sadze, ze Su jest dobrze z tym, ze slyszy jak ciagle na siebie warczymy, krzyczymy, pan w nocy potrafi rozpetac burze i wcale sie nie przejmuje, ze Zuzia spi obok, jak ma ochote cos powiedziec, to po prostu mowi to glosno i ostro i zadne uciszanie na niego nie dziala... On jak się zdenerwuje, to po prostu wszystko ma kolo tylka... to, ze ja wstaje rano do pracy lub szkoly, to ze Zuzia spi...
moja mama rozstala sie z moim tata, kiedy ja mialam chyba z 6 lat i nikt nie myslal wtedy, zeby ratowac cokolwiek "dla dzieci" (jest nas troje) - i ja uwazam, ze to byla bardzo dobra decyzja... jesli rodzice rozstana sie w zgodzie i nie zaczna traktowac dziecka, jak karty przetargowej i "czegos", czym mozna sobie robic na zlosc - to jest ok... Ja mam do tej pory baaardzo dobry kontakt z tata, mama zawsze o to dbala...
Byc moze - zaszczepila we mnie te sile i przekonanie, ze zawsze sobie poradze, chocby nie wiem co sie stalo... jesli ona sobie poradzila sama z 3 dzieci, to ja z jednym tez sobie poradze... tylko chcialabym, zeby to wszystko stalo sie w zgodzie jako takiej, zeby wlasnie Zuzia miala nadal oboje rodzicow, i zebysmy nie musieli o nia walczyc...
[ Dodano: 2009-10-28, 09:01 ]
to nie jest chwilowy kryzys... trwa juz baaaardzo dlugo - zdecydowanie za dlugo...
JAGNA - ja mysle, ze nie bedzie to latwe... ze On sie tak nie da spakowac... bedzie pytal dlaczego to wlasnie On, dlaczego Zuzia ma zostac ze mna...
poza tym... i tak bedziemy sie non stop widywac, bo przeciez jest Su... On sie teraz nie odetnie od Niej...
no i co na to tesciowa...??
eeehh.... ciekawa jestem co bedzie dzisiaj jak wroce z pracy...
poza tym... i tak bedziemy sie non stop widywac, bo przeciez jest Su... On sie teraz nie odetnie od Niej...
no i co na to tesciowa...??
eeehh.... ciekawa jestem co bedzie dzisiaj jak wroce z pracy...
nic tylko szczera rozmowa,bez krzykow...a mysle,ze znajdziecie wyjscie z tej sytuacji.eeehh.... ciekawa jestem co bedzie dzisiaj jak wroce z pracy...
_________________
[ Dodano: 2009-10-28, 09:42 ]
Iwona H, czesc Iwonka...
a u Ciebie lepiej...?Pogodziliście sie...?
Poszło o prace...ale w jakim sensie..?
a gdzie tam, odzywamy się jak tylko musimy i tylko wtedy jeśli chodzi o dzieci.a u Ciebie lepiej...?Pogodziliście sie...?
nie chodzi o samą pracę ale o to a raczej o kogo kto przychodzi do dzieci,Poszło o prace...ale w jakim sensie..?
a do dzieci zaczęły przychodzić babcia i siostra G. Miały przychodzić jak tylko G. będzie miał drugie zmiany a one są tu dzień w dzień. No szlag mnie trafia jak jest już 2 godzina a ja słyszę domofon. Pytam się G. czy on jest takie nieporadny,że musi mieć pomocnice,że nie radzi sobie z własnymi dziećmi? A on na to - to co, mam im zabronić przychodzić tutaj???
Rozumiem mogą przyjść raz na jakiś czas ale nie codziennie.
Zapomniał jak to było kiedy mieszkaliśmy wszyscy razem i po 1,5 roku nie wytrzymałam i wyprowadziłam się stamtąd, jeszcze wtedy był tylko Patryk.
Poszedł za mną, przez rok mieszkaliśmy u moich rodziców a później kupiliśmy sobie mieszkanie w którym teraz jesteśmy. Wtedy nie wytrzymałam tych wszystkich plotek, mieszanie się w nie swoje sprawy.
Teraz czuję,że jest inaczej, już nie jest za mną, to co powie babcia to jest święta, tak ma być i koniec.
Już doszło do tego,że od piątku gotuję tylko dla siebie i dzieci. A wszystko przez to,że w czwartek wstał o 10ej, najadł się i pomył tylko po sobie mimo,że zlew był załadowany, powybierał tylko to co używał. Ubrał się i gdzieś poszedł. Jak to zobaczyłam powiedziałam koniec. Ja nie będę jego służącą. Wiem, pewnie pomyślicie,że to bzdety ale ileż można.
ja nie wiem co sie teraz powyprawiało z tymi naszymi facetami...popierd... ich czy co..?
[ Dodano: 2009-10-28, 11:33 ]
z jego strony to jest popsrostu chamskie....
co...raczki by mu odpadły jak pomyłby dodatkowe naczynia..?
niestety życie nie jest usłane różami...nie jest proste...
wybieramy tego JEDNEGO...na całe zycie...przysiegamy miłosc ,wiernosc i uczciwosc małżeńska....
i powiem Wam szczerze,ze czasem mnie to przeraza.
mysle czasem,ze nie dam rady....
a jak pomysle,ze mam z nim byc do MOJEGO konca... 
[ Dodano: 2009-10-28, 11:33 ]
to nie sa bzdetyWiem, pewnie pomyślicie,że to bzdety ale ileż można.
z jego strony to jest popsrostu chamskie....
co...raczki by mu odpadły jak pomyłby dodatkowe naczynia..?
niestety życie nie jest usłane różami...nie jest proste...
wybieramy tego JEDNEGO...na całe zycie...przysiegamy miłosc ,wiernosc i uczciwosc małżeńska....
i powiem Wam szczerze,ze czasem mnie to przeraza.
mysle czasem,ze nie dam rady....
a jak pomysle,ze mam z nim byc do MOJEGO konca...
czesc dziewczyny..
sorry, ze nie zagladalam, ale widze, ze to chyba jakas plaga... u nas tez sie zle dzieje
Gie, dziwnie to zabrzmi, ale rozumiem, co czujesz
chodzi mi dokladnie o zycie w klotni, spieciach, chwilowym godzeniu sie i pozniej znowu od poczatku, takie zamkniete kolo... masz nadzieje, ze w pewnym momencie to sie skonczy, ale jak na zlosc, scenariusz sie powtarza... i wlasnie jak to sie tak dluuugo ciagnie, to zaczynasz watpic, czy to w ogole ma sens.
wiesz, ja Ci powiem, ze gdyby nie Jasper, to na 90% po ktorejs z kolei klotni, spakowalabym sie i wrocila do Polski..
nie wiem co Ci doradzic... dziewczyny maja racje, mozna sprobowac znowu naprawic zwiazek, ale skoro tyle razy probowaliscie i nic.. a Tobie przestalo zalezec, to pytanie po co? dla Zuzi? mozna tutaj dyskutowac... ja np. wybralam te opcje (nie mowie, ze jest lepsza), juz to powiedzialam A., ze jestem z nim dlatego, ze mamy Jaspera...
moze i bylo to wredne, ale szczere.. chyba
zreszta, u nas jest jeszcze gorzej, bo jakbym wyjechala z Jaspim do Polski, to A. widywalby go tylko kilka razy do roku, maly nie mowilby po angielsku itp... czuje presje z kazdej strony, ze strony A., jego rodziny (ktora zreszta bardzo lubie)
ja juz sie chyba z tym pogodzilam
daj znac, do jakich wnioskow doszliscie...
Iwona H, oj ten Twoj G. to potrafi dzialac na nerwy dobrze robisz, ze nie gotujesz dla niego, skoro on palcem nie kiwnie, zeby Tobie pomoc... no i jeszcze ta babcia i siostra.. ja bym tego nerwowo nie wytrzymala... pewnie cos bym im powiedziala,zeby sie obrazily i juz tak czesto nie wpadaly
nie dziwie sie, ze jestes na niego wkurzona, palant!!! (sorry )
sorry, ze nie zagladalam, ale widze, ze to chyba jakas plaga... u nas tez sie zle dzieje
Gie, dziwnie to zabrzmi, ale rozumiem, co czujesz
chodzi mi dokladnie o zycie w klotni, spieciach, chwilowym godzeniu sie i pozniej znowu od poczatku, takie zamkniete kolo... masz nadzieje, ze w pewnym momencie to sie skonczy, ale jak na zlosc, scenariusz sie powtarza... i wlasnie jak to sie tak dluuugo ciagnie, to zaczynasz watpic, czy to w ogole ma sens.
wiesz, ja Ci powiem, ze gdyby nie Jasper, to na 90% po ktorejs z kolei klotni, spakowalabym sie i wrocila do Polski..
nie wiem co Ci doradzic... dziewczyny maja racje, mozna sprobowac znowu naprawic zwiazek, ale skoro tyle razy probowaliscie i nic.. a Tobie przestalo zalezec, to pytanie po co? dla Zuzi? mozna tutaj dyskutowac... ja np. wybralam te opcje (nie mowie, ze jest lepsza), juz to powiedzialam A., ze jestem z nim dlatego, ze mamy Jaspera...
moze i bylo to wredne, ale szczere.. chyba
zreszta, u nas jest jeszcze gorzej, bo jakbym wyjechala z Jaspim do Polski, to A. widywalby go tylko kilka razy do roku, maly nie mowilby po angielsku itp... czuje presje z kazdej strony, ze strony A., jego rodziny (ktora zreszta bardzo lubie)
ja juz sie chyba z tym pogodzilam
daj znac, do jakich wnioskow doszliscie...
Iwona H, oj ten Twoj G. to potrafi dzialac na nerwy
dobrze robisz, ze nie gotujesz dla niego, skoro on palcem nie kiwnie, zeby Tobie pomoc... no i jeszcze ta babcia i siostra.. ja bym tego nerwowo nie wytrzymala... pewnie cos bym im powiedziala,zeby sie obrazily i juz tak czesto nie wpadaly nie dziwie sie, ze jestes na niego wkurzona, palant!!! (sorry
)Wróć do „Mam dwa latka, dwa i pół”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość