Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

mal na to co mnie spotkało w szpitalu szkoda słów, wykorzystali mój zły stan psychiczny. Teraz już lepiej się czuję, mojego dziecka nie pochowałam, ale wiem, że te dzieci chowają. Pomogła mi również rozmowa z księdzem powiedziałem, że dzieci z poronienia idą do nieba, bo to aniołki:), pytałam też księdza o chrzest powiedział wystarczy się pomodlić jest chrzest pragnienia. Myślałam,że jak mu powiem, że zrzekłam się przez przypadek praw do pochowania to nakrzyczy, a on nie,że to rozumie. Po rozmowie pojechałam na cmentarz i zapaliłam świeczkę na grobie dzieci nienarodzonym, bo w naszym mieście zrobili taki grób.

Elzunia przykro mi, że takie coś Ciebie spotkało, jestem w szoku, że takie coś dzieje się w szpitalu .
Zapalam świeczkę dla Twoich aniołków [*].

jenny1983, dobrze ze trafilas na tak dobrego ksiedza i pomogl tobie rozmowa ,to jest bardzo wazne ,ja kiedys slyszalam cos innego ale sie z tym nie moglam pogodzic ,po prostu nie przyjmowalam tego do wiadomosci ze dzieci nienarodzone nie ida do "nieba" ,bo nie zdarzylo sie ich ochrzcic .....na szczescie i w tej kwestii pomalu sie zmienia......

ja w kwestii wiary to w ogóle sie przez poronienie zaplątałam zupełnie...
wcześniej mi nie była...potrzebna? nie jestem praktykującą katoliczką, ale ateistką też nie. Wierzę w jakąś Moc..jakkolwiek by ją nazwać. moze być Bóg. A od czasu poronienia...na początku trudno było mi sobie poukładać gdzie są teraz moje Fasolki - no bo skoro wczesniej niebo nie było dla mnie czymś w co sie wierzy? teraz wiem, ze wiara jest ludziom potrzebna - najbardziej ze strachu i niepewnosci...

teraz wiem, ze wiara jest ludziom potrzebna - najbardziej ze strachu i niepewnosci...

eve.ok zgadam się z Tobą, przed poronieniem to nawet zbyt do kościoła nie chodziłam, ale jak to mnie spotkało wpadłam w taki niepokój, że musiałam wszystko sobie poukładać co z moim dzieckiem stanie się tu na ziemi i później, jak już dowiedziałam się, jestem spokojna.

najbardziej ze strachu i niepewnosci...

czy ja wiem...ja tak tego nie rozumialam...... dla mnie malo prawodopodobne bylo i jest ,ze skoro bog jest miloscia to nie moze skrzywdzic takie niewinne malenstwa....ale rozum ludzki co moze czy nie moze objac to juz jest inna sprawa.....

Witam i ja. Myślałam że problem poronienia nigdynie będzie mnie dotyczył. A jednak! 16.05.09poroniłam w 8 tc. przeżycie straszne nie do opisania. Teraz wiem co moja mama przeżywała 5 razy, do niedawna były to tylko opowieści,Mama i ja mamy Rh minus i mama ma tylko mnie drygiego dziecka się nie doczekała może medycyna jeszcze nie była dostępna dla normalnych ludzi, to się działo 30 lat temu! Ale ja żyje w innych czasach, więc mam wielką nadzieje na jeszcze kolejne dziecko.
Elzunia z Twojego opisu szpitala aż mnie zamroziło, co to za szpital? co to byli za ludzie? Ale mama też mi opowiadała o takich lekarxzach
I ja się strasznie bałam Ale nie mogę złego słowa powiedzieć na te osoby i lekarka i pielęgniarki i położne bardzo mi pomagały w mojej tragedii Aż im kupiłam kawe w podzięce, bo byłam na zastrzyku, oby to pomogło... pozdrawiam wszystkie dziewczyny!
AAa jeszcze pisałyscie o wierze, ja wierze ale też nie jestem fanatykiem, i jestem przekonana że te nienarodzone dzieci od razu wędrują do nieba...

To jest bardzo smutne...nadal w naszych szpitalach nie ma ludzkiego traktowania kobiet które ronią..przecież dla nich to jest osobista tragedia...a tam brak zrozumienia, czegokolwiek...mam nadzieję, że w końcu to zmienią


=================
Najlepsze konstrukcje stalowe

To prawda. Jesteśmy w niektórych szpitalach traktowane jak kobiety, które za dużo wymagają lub zbyt przemądrzałe. Traktuje się nas z przymrużeniem oka nie zważając na to co czujemy w danym momencie. To chore...

Miałam okazję być w szpitalach w mniejszych miastach i tam traktują człowieka jak swojego, a większe szpitale traktują pacjenta jak numerek, a nie człowieka.

Muszę to niestety potwierdzić.