u mnie też już nie ma oznak ciąży :) waga jak przed, rozstępów brak, ale moja mama to nie dość, że rozstępy miała to i kg jej zostały ;)szkieletorek napisał/a:
No ja miałam przynajmniej po 1 porodzie i ciąży ze mogę chodzić nago i nie widać po mnie ze byłam w ciąży .Brzuszek plaski , waga ta sama co przed ciążą zero rozstępów.
na szczęście mam to samo, brzuch płaski, zero rozstępów, tyle, że ja po cc, więc widać delikatną blizenkę, ale zauważyłam, że coraz mniej ją widać, a lekarz mówił, że jeszcze kilka miesięcy i wcale nie będzie znaku
Myślę szkieletorek, że po prostu taka nasza uroda i po każdej ciąży będziemy wyglądać tak jakbyśmy nie rodziły wcale - ja na przykład mam to po swojej mamie
09.01 bylam umowiona na ktg ok 11 pojechalam z jakimis tam skurczami po ktg poszlam do ginki z zapisem zbadala mnie mialam rozwarcie na 2 palce kazala wrocic do domu i gdy skurcze bd czestsze i bardziej bolesniejsze mam wrocic na IP. Od 16 do 19 mialam skurcze co 5 min w między czasie wzielam ciepla kapiel aby sprawdzic czy to TE skurcze po kapieli nie przeszly wiec ok 19.30 wyladowalam na porodowce zbadali mnie i powiedzieli ze kolejne badanie zrobia o 23. O 23 zbadali mnie rozwarcie nadal bylo takie jak przy przyjeciu wiec ja poszlam na ginekologie "spac" a R wyslali do domu. Od polnocy zaczely sie nasilac skurcze ok 4 rano to juz tak bolalo ze myslalam ze bd tynk ze scian gryzc zawolalam polozna mowie ze boli tak ze nie dam rady lezec na co ta do mnie "musi bolec" o 6 sie zlitowaly wziely mnie do zabiegowego na badanie i rozwarcie bylo na 8 cm wrocilam na porodowke zadzwonilam po R. aby przyjezdzal bo rodzimy. O 7.30 w trakcie badania odeszly wody o 8 zaczely sie parte kazaly mi kucac przy lozku aby mala schodzila w dol. Juz nie zdazylam wrocic na lozko malutka urodzilam przy lozku na podlodze jak powiedzialam poloznej ze glowka wyszla to mi nie wierzyla dopiero jak R. krzyknal ze faktycznie wyszla to polozna w sekunde wstala z fotela i byla przy mnie. Nie nacinali mnie minimalne otarcia tylko mialam i zalozyly mi 5 szwow. I tak wlasnie wygladal moj porod. Nie powiem bolalo podobnie jak z Igorem ale szybko o tym bolu zapomnialam. Juz zapowiedzialam mezowi ze swiadomie nigdy wiecej nie zajde w ciaze 2 porody mi wystarczy
-
szkieletorek
- Trzy tysiące lat minęło...
- Posty: 3423
- Rejestracja: 25 maja 2011, 11:57
No to faktycznie niezła akcja.kazaly mi kucac przy lozku aby mala schodzila w dol. Juz nie zdazylam wrocic na lozko malutka urodzilam przy lozku na podlodze jak powiedzialam poloznej ze glowka wyszla to mi nie wierzyla dopiero jak R. krzyknal ze faktycznie wyszla to polozna w sekunde wstala z fotela i byla przy mnie.
Mojej macie tak nie wierzyli że rodzę ,a ona krzyczała że nonono już wyszła (urodziłam się pośladkami) .
Ale byłaś zuch .Brawa dla ciebie i zdrówka dla was i malutkiej
ja miałam zaplanowane 2 dzieci i je mam :D wystarczy mi choć nie mówię stanowczego Nie bo los jednak może spłatać figlahehe,ja tez tak mowilam,a postaralismy sie o 3 jeszcze szybciej niz po pierwszym
dziękujemy :*No to faktycznie niezła akcja.
Mojej macie tak nie wierzyli że rodzę ,a ona krzyczała że nonono już wyszła (urodziłam się pośladkami) .
Ale byłaś zuch .Brawa dla ciebie i zdrówka dla was i malutkiej
Mój poród był naprawdę lekki... pomijając te zwodzenie z oksy, które katowało moją psychikę 
Zgłaszając się na Izbę Przyjęć w poniedziałek miałam rozwarcie na ponad jeden luźny palec. Pani doktor stwierdziła również sporą ilość wód płodowych.
We wtorek dostałam pierwszą kroplówkę z oxy. Pojawiały się skurcze ale po skończeniu kroplówki wszystko przeszło. Odszedł mi kawał czopu, a potem reszta. We czwartek kolejna próba z oxy, po naklejeniu plasterka z hormonami, który pomaga w działaniu kroplówce. No i moje mega zmotywowane nastawienie.
Ja i lekarze myśleliśmy, że urodzę. Ale jednak nie potoczyło się to tak jak powinno. Tego samego wieczoru usłyszałam, że na kolejny dzień znów kroplówka - byłam załamana, a w myślach coraz bardziej oswajałam się z tym, że czeka nas CC.
Położyłam się spać tego dnia po nie udanej próbie o 0:30. O 1:50 zerwałam się z łóżka na siusiu. Wstałam i poleciało mi ciurem po nogach. Byłam przekonana, że się posikałam
Myslę sobie, ale przypał. Szybko wzięłam rzeczy do przebrania i do łazienki by nikt nie zauważył Byłam przekonana, że to siuśki. W drodze powrotnej do pokoju zaczepila mnie położna pytając co się stało... Ze wstydem w głosie i na twarzy powiedziałam. Na co ona od razu, że to wody. Spierałam się z nią, że nie Zbadała mnie no i potem znalazłam się na porodówce. Była 2.00.
Skurcze przyszły od razu, stając się coraz bardziej bolesnymi i dokuczliwymi.
Przewagę czasu siedziałam w wannie polewając brzuch, spuszczając wodę i od nowa... Nie chciałam wychodzić.
Na nocnej zmianie była okropna położna. Kazała mi wyjść z wanny by mnie zbadać. Mówię do niej, że nie wiem czy poradzę sobie z wyjściem z wanny - bałam się że zasłabnę. Powiedziałam to sugerując, że może mi doradzi jak najłatwiej z niej wyjść. Powiedziała do mnie: "chyba sobie pani nie myśli, że pani pomogę". Na co odpowiedziałam jej: "nawet o tym nie pomyślałam". Zdziwiła się, że miałam siły jej dogadać.
Wanna to najlepsza rzecz jaka mi dana była w walce z bólem!
W trakcie skurczy krzyczałam, bo przynosiło mi to ulgę. Miałam zamknięte oczy by się w pełni skupić. A gdy miałam uczucie 'na kupę' nikt nie ograniczał mnie i mówili, że jak kupa idzie to mam ją wypchnąć Ciągle chciałam pić, ale tak dużo nie można było. Dali mi więc gazik namoczony wodą. Ciągle chciałam by go namaczali, bo miałam saharę w buzi i na ustach.
Pełne rozwarcie miałam o godzinie 6:40. Wtedy zbiegła się cała ekipia personelu, z którymi miałam doczynienia wcześniej podczas pobytu w szpitalu. Sami super ludzie ! Ekipa jaką sobie wymarzyć mogłam.
Humor pomimo bólu dopisywał mi do końca.
Żartowałam z położnymi i lekarzami.
A instruktarz parcia porównałam z nauką 'hamulec, sprzęgło, gaz' ;)))
O 8.20 Martynka przyszła na świat.
Nacięli mnie podczas skurczu - nic nie czułam.
Ale nikt się nie spodziewał, że mała zrobi psikusa i tak narozrabia.
Nie obróciła się barkami i mnie poszarpało.
Gdy położyli mi małą na brzuchu wszystko odeszło w siną dal. Liczyła się tylko ona. Łzy stanęły mi w oczach i napatrzeć się nie potrafiłam. Od razu oznajmiłam wszystkim, że mała to cały tatuś
Ochrzciła swą świeżo upieczoną mamę siuśkami.
A później kupeczką prosto na mój brzuch hehe
Potem dotarło do mnie, że trzeba łożysko urodzić i pytam się ich kiedy to nastąpi.
Młody lekarz powiedział: 'już pani je rodzi'. No i poczułam ciepłego slimaka obsuwającego się między nogami
Kolejne 50minut szył nie ordynator z młodym fajnym lekarzem. Rozmawiali przy moim kroczu jak przy kawie instruując się wzajemnie. Dostałam znieczulenie domiejscowe ale w kilku miejscach ciutkę bolało.
D. miał być przy porodzie. Ciągle pytał, jak bardzo mi na tym zależy. Zawsze tłumaczyłam, że będzie mi miło ale to nie jest konieczne. W ostatczności był za drzwiami otwartymi - w każdej chwili mógł wejść. Wszystko słyszał. Wszedł gdy małą wyjęli i była połączona jeszcze pępowinką.
Nie mam do niego absolutnie żalu. Najważniejsze, że był obok. Że czułam jego obecność i czułam się bezpiecznie trwając w skupieniu.
Jestem wdzięczna i zadowolona, że mogłam urodzić naturalnie i wszystko przeżyć tak, a nie inaczej Nie zraziłam się, wręcz przeciwnie. Pokonałam swoje słabości, a sama przed sobą stałam się bardziej silną kobietą.
Zgłaszając się na Izbę Przyjęć w poniedziałek miałam rozwarcie na ponad jeden luźny palec. Pani doktor stwierdziła również sporą ilość wód płodowych.
We wtorek dostałam pierwszą kroplówkę z oxy. Pojawiały się skurcze ale po skończeniu kroplówki wszystko przeszło. Odszedł mi kawał czopu, a potem reszta. We czwartek kolejna próba z oxy, po naklejeniu plasterka z hormonami, który pomaga w działaniu kroplówce. No i moje mega zmotywowane nastawienie.
Ja i lekarze myśleliśmy, że urodzę. Ale jednak nie potoczyło się to tak jak powinno. Tego samego wieczoru usłyszałam, że na kolejny dzień znów kroplówka - byłam załamana, a w myślach coraz bardziej oswajałam się z tym, że czeka nas CC.
Położyłam się spać tego dnia po nie udanej próbie o 0:30. O 1:50 zerwałam się z łóżka na siusiu. Wstałam i poleciało mi ciurem po nogach. Byłam przekonana, że się posikałam
Myslę sobie, ale przypał. Szybko wzięłam rzeczy do przebrania i do łazienki by nikt nie zauważył Byłam przekonana, że to siuśki. W drodze powrotnej do pokoju zaczepila mnie położna pytając co się stało... Ze wstydem w głosie i na twarzy powiedziałam. Na co ona od razu, że to wody. Spierałam się z nią, że nie Zbadała mnie no i potem znalazłam się na porodówce. Była 2.00.Skurcze przyszły od razu, stając się coraz bardziej bolesnymi i dokuczliwymi.
Przewagę czasu siedziałam w wannie polewając brzuch, spuszczając wodę i od nowa... Nie chciałam wychodzić.
Na nocnej zmianie była okropna położna. Kazała mi wyjść z wanny by mnie zbadać. Mówię do niej, że nie wiem czy poradzę sobie z wyjściem z wanny - bałam się że zasłabnę. Powiedziałam to sugerując, że może mi doradzi jak najłatwiej z niej wyjść. Powiedziała do mnie: "chyba sobie pani nie myśli, że pani pomogę". Na co odpowiedziałam jej: "nawet o tym nie pomyślałam". Zdziwiła się, że miałam siły jej dogadać.
Wanna to najlepsza rzecz jaka mi dana była w walce z bólem!
W trakcie skurczy krzyczałam, bo przynosiło mi to ulgę. Miałam zamknięte oczy by się w pełni skupić. A gdy miałam uczucie 'na kupę' nikt nie ograniczał mnie i mówili, że jak kupa idzie to mam ją wypchnąć
Ciągle chciałam pić, ale tak dużo nie można było. Dali mi więc gazik namoczony wodą. Ciągle chciałam by go namaczali, bo miałam saharę w buzi i na ustach.Pełne rozwarcie miałam o godzinie 6:40. Wtedy zbiegła się cała ekipia personelu, z którymi miałam doczynienia wcześniej podczas pobytu w szpitalu. Sami super ludzie ! Ekipa jaką sobie wymarzyć mogłam.
Humor pomimo bólu dopisywał mi do końca.
Żartowałam z położnymi i lekarzami.
A instruktarz parcia porównałam z nauką 'hamulec, sprzęgło, gaz' ;)))
O 8.20 Martynka przyszła na świat.
Nacięli mnie podczas skurczu - nic nie czułam.
Ale nikt się nie spodziewał, że mała zrobi psikusa i tak narozrabia.
Nie obróciła się barkami i mnie poszarpało.
Gdy położyli mi małą na brzuchu wszystko odeszło w siną dal. Liczyła się tylko ona. Łzy stanęły mi w oczach i napatrzeć się nie potrafiłam. Od razu oznajmiłam wszystkim, że mała to cały tatuś
Ochrzciła swą świeżo upieczoną mamę siuśkami.
A później kupeczką prosto na mój brzuch hehe
Potem dotarło do mnie, że trzeba łożysko urodzić i pytam się ich kiedy to nastąpi.
Młody lekarz powiedział: 'już pani je rodzi'. No i poczułam ciepłego slimaka obsuwającego się między nogami
Kolejne 50minut szył nie ordynator z młodym fajnym lekarzem. Rozmawiali przy moim kroczu jak przy kawie instruując się wzajemnie. Dostałam znieczulenie domiejscowe ale w kilku miejscach ciutkę bolało.
D. miał być przy porodzie. Ciągle pytał, jak bardzo mi na tym zależy. Zawsze tłumaczyłam, że będzie mi miło ale to nie jest konieczne. W ostatczności był za drzwiami otwartymi - w każdej chwili mógł wejść. Wszystko słyszał. Wszedł gdy małą wyjęli i była połączona jeszcze pępowinką.
Nie mam do niego absolutnie żalu. Najważniejsze, że był obok. Że czułam jego obecność i czułam się bezpiecznie trwając w skupieniu.
Jestem wdzięczna i zadowolona, że mogłam urodzić naturalnie i wszystko przeżyć tak, a nie inaczej
Nie zraziłam się, wręcz przeciwnie. Pokonałam swoje słabości, a sama przed sobą stałam się bardziej silną kobietą.-
szkieletorek
- Trzy tysiące lat minęło...
- Posty: 3423
- Rejestracja: 25 maja 2011, 11:57
No wiesz co .Bardzo nie miła pani no ale zołzy tez chodzą po tym świecie .Powiedziała do mnie: "chyba sobie pani nie myśli, że pani pomogę".
hehe u mnie to samo było.Tylko że mnie jeden szył i w tym czasie rozmawiał przez telefon i przeklinał na kogoś.Bardzo wesoło było.Rozmawiali przy moim kroczu jak przy kawie
A znieczulenie tez miałam przy szyciu ale czułam wszystko.Jednak to już był pikuś i nawet nie ruszało mnie to .Poza tym miałam niunie i nic się nie liczyło.
Dokładnie tak samo czułam i nadal czuję .Jestem wdzięczna i zadowolona, że mogłam urodzić naturalnie i wszystko przeżyć tak, a nie inaczej
A ty byłaś bardzo dzielna.Poród widzę bez komplikacji jak u mnie i trwał prawie tyle samo . Zdrówka dla ciebie i małej.
A jak córcia ?Jak sie czujesz teraz?
Wróć do „Ciąża, czyli nasze 9 miesięcy”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Google [Bot] i 1 gość