-
dorotaczekolada
- Cyber rusałka
- Posty: 6769
- Rejestracja: 11 mar 2007, 10:39
och ci lekarze...sejana, zawsze staralam sie rozmawiac z dzieciakami ze rozumiem ze sa zdenerwowane ,ze to jest normalne ale jest pewne ale ..... to tak w skrocie....i czesto bywalalo ze one mialy inne zdanie nic ja,ale to tez im z biegiem czasu przeszlo....Aniu trudno tak powiedziec ,w zyciu jest tyle sytuacji,ale zawsze u mnie jest na pierwszym planie rozmowa,oczywiscie jak juz emocje opadna i czlowiek przychodzi po rozum do glowy...........tak na dobre to te starsze zrozumialy ze nie dzialam na ich szkode dopiero jak sie wyprowadzily z domu..po prostu w ktoryms momencie zrozumialy to jakby lepiej,dotarlo to do nich.....te mlodsze to tez rozumieja (16 i 19 lat prawie)wiedza ze sa decyzje do ktorych reki nie przloze po to by same za siebie odpowiadaly...a z drugiej strony musze i tak reke na pulsie trzymac...taka juz rola rodzicaj est ,czlowiek ciagle sie uczy....to tak w skrocie ......
ech...małe dzieci mały kłopot duze dzieci duzy kłopot
czesc..
Sejanko.... my niedawno przerabialiśmy to samo z moimi dzieciakami... tylko tyle że ja byłam po stronie rodzica a Jarek po tej stronie co Ty.. Bardzo dobrze że Krzysiek jest za Tobą... inaczej pewnie nie dałabyś rady .... a Jessika ... cóż.. jej świat przewrócił sie do góry nogami.. do tej pory wiele pszeszła skoro jej ojciec rozstał się z matką..Musiała nauczyć się żyć z samym tatą..poukładała sobie pomalutku wszystko a tu znów zmiana...Jakby nie patrzeć jesteś nową osobą w jej rodzinie.. i kimś dla niej teraz bardzo obcym...wręcz intruzem... Mysle że musisz uzbroić się w cierpliwość i bardzo dużo pokazywać jej że mimo wszystko lubisz ją.... że chcesz być jej przyjaciółką..a nie matką.. kims na kogo może liczyć i z kim może pogadać... to troszkę potrwa na pewno... ale warto.. Moja Natalka strasznie buntowała się w stosunku do Jarka....przy nim wręcz mówiła że go nie nawidzi...że nie jest jej ojcem i nie ma prawa czegokolwiek od niej chcieć.. to był bardzo trudny okres.... Mi było głupio..Jarkowi przykro a Natalia czuła sie strasznie zagubiona.Porozmawiałam z nią szczerze jak z prawie dorosłą osobą.powiedziałam co mnie niepokoi ....czego oczekuję..i z czego bm się cieszyłą.. po jakiś 3-4 dniach jarek z nią pogadał..na początku w ogóle nie chciała..ale powoli powoli i porozmawiali. Powiem Ci że ten bunt wcale nie trwał długo po tej rozmowie..czasem jeszcze zdarzało jej sie wkurzyć. A teraz sama pyta kiedy Jarek przyjedzie bo potrzebuje z nim pogadać.Często chodzą na łyżwy albo spacer z Kacprem... Mówi że go lubi.. Ostatnio jak rozmawiałam z nią o Kingi komuni i gościach.. sama powiedziała że nie wyobraża sobie żeby Jarka nie było ,...bo on należy do naszej rodzinki...
Myślę że też dasz rade.. Twoje dziewczynki na pewno mają łatwiej przystosować się..sa malutkie i szybko akceptują zmiany... Krzyska córka ma już 9 lat.. jej jest tak samo a może i trudniej niż Tobie zrozumieć co się dzieje w jej życiu....
Trzymam kciuki mocno żeby ułożyło Wam się cudownie i żebyś była szczęśliwa ..
Sejanko.... my niedawno przerabialiśmy to samo z moimi dzieciakami... tylko tyle że ja byłam po stronie rodzica a Jarek po tej stronie co Ty.. Bardzo dobrze że Krzysiek jest za Tobą... inaczej pewnie nie dałabyś rady .... a Jessika ... cóż.. jej świat przewrócił sie do góry nogami.. do tej pory wiele pszeszła skoro jej ojciec rozstał się z matką..Musiała nauczyć się żyć z samym tatą..poukładała sobie pomalutku wszystko a tu znów zmiana...Jakby nie patrzeć jesteś nową osobą w jej rodzinie.. i kimś dla niej teraz bardzo obcym...wręcz intruzem... Mysle że musisz uzbroić się w cierpliwość i bardzo dużo pokazywać jej że mimo wszystko lubisz ją.... że chcesz być jej przyjaciółką..a nie matką.. kims na kogo może liczyć i z kim może pogadać... to troszkę potrwa na pewno... ale warto.. Moja Natalka strasznie buntowała się w stosunku do Jarka....przy nim wręcz mówiła że go nie nawidzi...że nie jest jej ojcem i nie ma prawa czegokolwiek od niej chcieć.. to był bardzo trudny okres.... Mi było głupio..Jarkowi przykro a Natalia czuła sie strasznie zagubiona.Porozmawiałam z nią szczerze jak z prawie dorosłą osobą.powiedziałam co mnie niepokoi ....czego oczekuję..i z czego bm się cieszyłą.. po jakiś 3-4 dniach jarek z nią pogadał..na początku w ogóle nie chciała..ale powoli powoli i porozmawiali. Powiem Ci że ten bunt wcale nie trwał długo po tej rozmowie..czasem jeszcze zdarzało jej sie wkurzyć. A teraz sama pyta kiedy Jarek przyjedzie bo potrzebuje z nim pogadać.Często chodzą na łyżwy albo spacer z Kacprem... Mówi że go lubi.. Ostatnio jak rozmawiałam z nią o Kingi komuni i gościach.. sama powiedziała że nie wyobraża sobie żeby Jarka nie było ,...bo on należy do naszej rodzinki...
Myślę że też dasz rade.. Twoje dziewczynki na pewno mają łatwiej przystosować się..sa malutkie i szybko akceptują zmiany... Krzyska córka ma już 9 lat.. jej jest tak samo a może i trudniej niż Tobie zrozumieć co się dzieje w jej życiu....
Trzymam kciuki mocno żeby ułożyło Wam się cudownie i żebyś była szczęśliwa ..
sejana, 
po rpostu teraz tego nie mozesz sobie wyobrazic......
M0rD3CzKa, bylo bardzo trudno wam wszystkim w to niewatpie...ale dobrze ze dobrze sie skonczylo..ona jak widac potrzebowala troszke twojego pokierowania i Jarka tez...i na pewno powiedzialas jej ze cokolwiek nie bedzie w zyciu to i tak bardzo ja kochasz.....
wiem ze to teraz latwo sie pisze....ale Aniu nie poddawaj sie tak latwo ,dla ciebie to tez jest nowa sytuacja bo nagle masz 9 letnia panienke u boku....to dla was wszystkich jest trudna sprawa ale nie niemozliwa do zrealizowania
Izunia, maly wie ze pewnym zachowaniem sie osiagnie swoj cel i dobrze ze to rozumiesz ,byle na glowe nie wszedl
ja tez zupelnie inaczej podchodze do Zuzi ale to tez wynika z mojego wcześniejszego doswiadczenia w byciu matka i sama lapie sie na tym ze Zuzi wiecej poblazam niz starszym,ale i ona wie ze nie wolno pewnej granicy przekroczyc...
nie chce cie straszyc ,ale jak twoje dziewczynki bede wieksze to na pewno tez na tylku usiadziesz i to nierazjak czasem mi rzuci jakims haselkiem to normlanie na tylku siadam
po rpostu teraz tego nie mozesz sobie wyobrazic......
M0rD3CzKa, bylo bardzo trudno wam wszystkim w to niewatpie...ale dobrze ze dobrze sie skonczylo..ona jak widac potrzebowala troszke twojego pokierowania i Jarka tez...i na pewno powiedzialas jej ze cokolwiek nie bedzie w zyciu to i tak bardzo ja kochasz.....
wiem ze to teraz latwo sie pisze....ale Aniu nie poddawaj sie tak latwo ,dla ciebie to tez jest nowa sytuacja bo nagle masz 9 letnia panienke u boku....to dla was wszystkich jest trudna sprawa ale nie niemozliwa do zrealizowania
Izunia, maly wie ze pewnym zachowaniem sie osiagnie swoj cel
i dobrze ze to rozumiesz ,byle na glowe nie wszedl
ja tez zupelnie inaczej podchodze do Zuzi ale to tez wynika z mojego wcześniejszego doswiadczenia w byciu matka i sama lapie sie na tym ze Zuzi wiecej poblazam niz starszym,ale i ona wie ze nie wolno pewnej granicy przekroczyc...
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość