-
mama_zuzi1980
- Cyber rusałka
- Posty: 5549
- Rejestracja: 07 mar 2007, 17:51
Ja Wam kobietki zycze z calego serca abyscie spotkaly czlowieka z ktorym chcialybyscie sie zestarzec. Podziwiam Was za to ze macie odwage przyznac sie do bledow i ze wyciagnelyscie z wlasnych przezyc wlasciwe wnioski.
Ja jestem tez w drugim zwiazku. Rozwiodlam sie z ojcem Zuzanny wtedy gdy zrozumialam ze nie my jestesmy dla niego priorytetem.... I spotkalam obecnego meza: wspanialego, madrego i cudnego faceta ktory pokochal mnie i Zuzanke i jestesmy razem szczesliwi. Ale teraz najwazniejsze jestescie Wy i Wasze maluszki. Za jakis czas przyjdzie jeszcze czas na milosc ... Jestem tego pewna Sciskam Was mocno!!!
Ja jestem tez w drugim zwiazku. Rozwiodlam sie z ojcem Zuzanny wtedy gdy zrozumialam ze nie my jestesmy dla niego priorytetem.... I spotkalam obecnego meza: wspanialego, madrego i cudnego faceta ktory pokochal mnie i Zuzanke i jestesmy razem szczesliwi. Ale teraz najwazniejsze jestescie Wy i Wasze maluszki. Za jakis czas przyjdzie jeszcze czas na milosc ... Jestem tego pewna
Sciskam Was mocno!!!
Sejana....nawet nie umiem sobie wyobrazić, jak musi być Ci ciężko!!! życzę żeby się wszytsko układało, żeby malutkie rosły zdrowo! no i dużo miłości dla Ciebie!!
Dorotaczekolada no cóż...każdy ma prawo błądzić...Ale też nie bardzo trawię to, że młode dziewczyny wiążą sie nieformalnie z żonatymi i dzieciatymi facetami...i ślepo wierzą, że im się uda lub po prostu traktują to jak sport...nie chcę Ci dogryzać, oceniać...piszę to, co czuję. Mam nadzieję, że nauczona doświadczeniem będziesz dokonywać bardziej trafionych wyborów!
każdej z Was należy się coś od losu...mimo tych kochanych Słoneczek potrzebujecie przecież faceta...który będzie oparciem każdego dnia, bo takie samotne życie jest ciężkie jak cholera! a do tego macie dzieci, które potrzebują zadowolonej mamy
To powodzenia!
Dorotaczekolada no cóż...każdy ma prawo błądzić...Ale też nie bardzo trawię to, że młode dziewczyny wiążą sie nieformalnie z żonatymi i dzieciatymi facetami...i ślepo wierzą, że im się uda lub po prostu traktują to jak sport...nie chcę Ci dogryzać, oceniać...piszę to, co czuję. Mam nadzieję, że nauczona doświadczeniem będziesz dokonywać bardziej trafionych wyborów!
każdej z Was należy się coś od losu...mimo tych kochanych Słoneczek potrzebujecie przecież faceta...który będzie oparciem każdego dnia, bo takie samotne życie jest ciężkie jak cholera! a do tego macie dzieci, które potrzebują zadowolonej mamy
To powodzenia!
tak czytam i myślę i widzę jakąś nadzieję. chyba nie tylko mnie ta 'dzidzia' zaskoczyła.
za dwa tygodnie miałam wziąć ślub. mój narzeczony zostawił mnie na dwa miesiące przed. już zdążyłam się z tym pogodzić. szczerze mówiąc, to znajomi mówili że nie widać po mnie że coś się dzieje w moim życiu, mimo tego że kochałam i byłam pewna.
na tym jednak się nie skończyło, a miało.
po dwóch tygodniach od oficjalnego zerwania(ach, jak to brzmi), w drzwiach stanął mój niedoszły wybranek.
był seks, od samego początku wiedziałam że to tylko raz. nie było już nic. zero emocji, tego co było dawniej. tylko i wyłącznie seks, zaspokojenie ciała.
i pech. chyba pech. na razie pech.
miał to być ostatni raz, a może i nie ostatni, taka przysługa po kilku wspólnych latach. i stało się za 8 miesięcy będę mamą. taty nie ma.
nie wiem co myśleć. zdaję sobie sprawę że tu będzie cierpiało moje dziecko, a nie ja. facetów są miliony, problemu ze znalezieniem nie będzie, tylko co powiem dziecku jak zapyta kiedyś 'mamo, a gdzie jest tata?' może to odległe, ale właśnie to mnie martwi.
no i jednak, ale też to 'nie pić, nie palić, nie przemęczać się etc'. a bez tego wszystkiego ciężko mi będzie. już tak sobie życie ułożyłam, a tu takie 'małe coś'.
niemniej jednak chyba powoli zaczynam się cieszyć że coś tam we mnie rośnie. zaczyna się życie.
za dwa tygodnie miałam wziąć ślub. mój narzeczony zostawił mnie na dwa miesiące przed. już zdążyłam się z tym pogodzić. szczerze mówiąc, to znajomi mówili że nie widać po mnie że coś się dzieje w moim życiu, mimo tego że kochałam i byłam pewna.
na tym jednak się nie skończyło, a miało.
po dwóch tygodniach od oficjalnego zerwania(ach, jak to brzmi), w drzwiach stanął mój niedoszły wybranek.
był seks, od samego początku wiedziałam że to tylko raz. nie było już nic. zero emocji, tego co było dawniej. tylko i wyłącznie seks, zaspokojenie ciała.
i pech. chyba pech. na razie pech.
miał to być ostatni raz, a może i nie ostatni, taka przysługa po kilku wspólnych latach. i stało się za 8 miesięcy będę mamą. taty nie ma.
nie wiem co myśleć. zdaję sobie sprawę że tu będzie cierpiało moje dziecko, a nie ja. facetów są miliony, problemu ze znalezieniem nie będzie, tylko co powiem dziecku jak zapyta kiedyś 'mamo, a gdzie jest tata?' może to odległe, ale właśnie to mnie martwi.
no i jednak, ale też to 'nie pić, nie palić, nie przemęczać się etc'. a bez tego wszystkiego ciężko mi będzie. już tak sobie życie ułożyłam, a tu takie 'małe coś'.
niemniej jednak chyba powoli zaczynam się cieszyć że coś tam we mnie rośnie. zaczyna się życie.
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Google [Bot] i 1 gość