Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

lilo sił i cierpliwosci zaczyna mi brakowac, denerwuje mnie szpital, i wszystko co z tym zwiazane, i niestety odbija sie to na oliwii

Isia na pewno ci jest ciężko - nie ma nic gorszego niż choroba i użeranie się z lekarzami, szpitalami itd Nie za często się trafi na kogoś kto faktycznie chce pomóc, wytłumaczyć, pokierować... Zazwyczaj się błądzi jak we mgle

A jak mąż - widzisz postępy?

juz w domu jest, z pamiecią juz w zasadzie ok, krwiaki sie wchłaniają
ale biedny musi do kwietnia lezec, niedosc ze ciezko mu sie z tym pogodzic to jeszcze oliwia ciąle mowi ze juz napewno moze i zeby sie z nia pobawił
no ale słaby jeszcze jest, duzo spi i maruda mu sie włącza
eh zycie

Isia, u Was już na pewno lepiej. Mała musi się przyzwyczaić do nowej sytuacji. Wytłumacz córci, że Tata musi zbierać siły na wspólną zabawę :) A jeśli chodzi o zdenerwowanie, to jest to całkowicie normalne. Jesteś już przemęczona, zmęczona i wyczerpana. Za jakiś czas wszystko wróci do normy.

i jak tam u was?

dawno mnie nie było
u nas w miare. mąż jest po serii rehabilitacji domowej, teraz oczekujemy na miejsce na oddziale rehabilitacji dziennej, która potrwa tam 6 tygodni a potem sie zobaczy.
ja szukam pracy ale średnio mi to wychodzi
oliwia ma ostatnio ulgę od alergii na szczescie wiec wiecej jest w przedszkolu niz w domu.
wogóle to masakra z kasą i nie wiem jak sobie damy rade
dzieki za wszystko
ps nie ma juz forum sklepik?

Isia najważniejsze że mąż lepiej i ciągle do przodu Trzymam kciuki za pracę, mam nadzieję, że sytuacja wam się ustabilizuje

Sklepik jest tutaj http://naobcasach.pl/forum/mini-sklepik ... -f183.html

Początki są najgorsze. Na pewno dacie sobie radę. Znajdziesz pracę. Ważne, że jest lepiej i będzie coraz lepiej :)