ale sie rozpisałyście ja dziś też jadę na zapis i badanie mam nadzieję że w końcu coś się ruszy 
A mój mąż sobie wymyślił przez całą ciąże imię dla dziecka było wybrane a wczoraj nagle zmienił zdanie i ma być Miłosz ja już w ogóle nie rozumiem tych facetów 
i tak sie zastanawiam czy to ja jestem w ciąży czy on bo to on najbardziej przezywa 
Z 2 na 1,5 (pewnie dzisiejsza pani doktor miała grubsze palce niż przedwczorajsza 
). Trochę załamana tym jestem bo już się spodziewałam ze 4 cm, a tu taka zasadzka. No dajcie spokój 2 dni pracowałam nad tymi skurczami i rozwarciem a ty postęp zerowy. Dziś się obijam i leżę, bo taką mam ochotę, mam dość tego bezsensownego ponaglania, które i tak nie działa. Przestałam się cieszyć już zupełnie i mam wrażenie jakby koniec wcale nie miał nastąpić i miałabym już zostać taka brzuchata. Oswoiłam się z tą myślą. Pomału przyjmuję do świadomości, że niestety Kubusia trzeba będzie wywoływać, no cóż trzeba się z tym pogodzić. 
Od rana Jasiek działał mi nerwy, nie obyło się bez klapsów (czego oczywiście bardzo żałuję). Cały dzień chodziłam napięta. Wszystko mnie drażniło, nawet mój mąż, chociaż starał się mnie unikać (no właśnie 
). Ja już mam dosyć swojego brzucha. Jest mi z nim strasznie ciężko, tym bardziej, że jak na razie nie ma nikogo, kto mógłby mi pomóc. I muszę wszystko sama. A z Jaśkiem nie jest to łatwe...Mam to samo, też mi ciężko , a Zuzka taka marudna, wczoraj byłyśmy na imieninach u mojej mamy, a ona cały czas płakała bo chciała gruszkę a babcia nie miała, a jedzenia było full i moje dziecko nic nie zjadło tylko stękało.Ja już mam dosyć swojego brzucha. Jest mi z nim strasznie ciężko, tym bardziej, że jak na razie nie ma nikogo, kto mógłby mi pomóc. I muszę wszystko sama. A z Jaśkiem nie jest to łatwe...
Wróć do „Ciąża, czyli nasze 9 miesięcy”
Użytkownicy przeglądający to forum: Ahrefs [Bot] i 1 gość
