Hej
Mój Kamil jest równiez wcześniakiem urodzony w 36 tygodniu, ważył 3200 a mierzył 55 cm, więc lekrze twierdzili że jest juz dzieckiem donoszonym, a ja im tłumaczyłam że wiem kiedy zaszłam w ciąze, i co 25 marca odeszły wody to pędem do szpitala, rodziłam 10 godzin bez wód, rozwarcie miałam na 10 ale żadnych skórczy, masakra, a lekarz karze mi rodzić, ciekawe jak, ani kroplowka nie pomogła, ani tabletka. Zaczeli mowić coś o kleszczach ja się nie zgodziłam na tą opcję ale i ze stachu dostałam małe skórcze i jakoś z pomoca lekarza wyskoczył mój mały bobo. Kamil lezał 11 dni w inkubatorku, 4 dni był nie przytomny, anemiczny, tym porodem go wymęczyli. Póżniej jak odzyskał przytomność juz był taki fajny, to przy pobieraniu krwi dostał bezdechu, a powiedzieli mi dopiero o tym wieczorek, aby mnie nie denerwować. przeszedł wszystkie badania, nawet mu płucka przeswietlali. Po wyjściu ze szpitala również musiałam zrobic wszytkie badania i odwiedzić prawie każdego lekarza.
Teraz Kamil ma już 1 rok 7 mięsięcy i jest małym rozrabiaką, w tej chwili wazy 10 kilosów oraz 83 cm wzrostu, rozwija się prawidłowo.
Całuski dla Was i waszych bobasków
Mój Kamil jest równiez wcześniakiem urodzony w 36 tygodniu, ważył 3200 a mierzył 55 cm, więc lekrze twierdzili że jest juz dzieckiem donoszonym, a ja im tłumaczyłam że wiem kiedy zaszłam w ciąze, i co 25 marca odeszły wody to pędem do szpitala, rodziłam 10 godzin bez wód, rozwarcie miałam na 10 ale żadnych skórczy, masakra, a lekarz karze mi rodzić, ciekawe jak, ani kroplowka nie pomogła, ani tabletka. Zaczeli mowić coś o kleszczach ja się nie zgodziłam na tą opcję ale i ze stachu dostałam małe skórcze i jakoś z pomoca lekarza wyskoczył mój mały bobo. Kamil lezał 11 dni w inkubatorku, 4 dni był nie przytomny, anemiczny, tym porodem go wymęczyli. Póżniej jak odzyskał przytomność juz był taki fajny, to przy pobieraniu krwi dostał bezdechu, a powiedzieli mi dopiero o tym wieczorek, aby mnie nie denerwować. przeszedł wszystkie badania, nawet mu płucka przeswietlali. Po wyjściu ze szpitala również musiałam zrobic wszytkie badania i odwiedzić prawie każdego lekarza.
Teraz Kamil ma już 1 rok 7 mięsięcy i jest małym rozrabiaką, w tej chwili wazy 10 kilosów oraz 83 cm wzrostu, rozwija się prawidłowo.
Całuski dla Was i waszych bobasków
To co tutaj pisałam to wielki skrót .Wiele razy nachodziły mnie stany kryzysowe i najgorsza była bezradność .Zanim znaleźliśmy odpowiednich lekarzy mijały tygodnie a nawet lata bo o wielu rzeczach dowiedzieliśmy sie całkiem nie dawno .Poznańscy ortopedzi mieli za mało chęci by nam pomóc .Od tego roku leczymy Basie w Zakopanym gdzie jest zupełnie inne podejście do sprawy..
Gdy rodzi się takie maleństwo naprawdę potrzeba wiele siły i wytrwałości np: podczas rehabilitacji czy badań przy których dzieci płaczą czy krzyczą .
Jednak gdy słyszy sie pochwały i gratulacje to motywuje wie się że zrobimy wszystko dla naszego dziecka. Każdy nawet najmniejszy postęp to ogromna radość .Mimo opinii rehabilitantki w szpitalu że Basia nie będzie chodzić po dwóch latach zrobiła pierwsze samodzielne kroki.
Po tylu latach nauczyliśmy sie żyć z chorobą .Basia jest świadoma tego co się z nią dzieje i co może być dalej .Nie znosi badań i wizyt u lekarzy ale jest bardzo dzielna .Dużo o tym rozmawiamy ,staram sie zawsze odpowiedzieć na jej pytania i nie okłamuje gdy nie wiem co będzie się działo.
Staram się aby mimo złych dni nasze życie było " normalne ".
Tego życzę wszystkim Wam .Dziękuję tez za miłe słowa :)
Mój brat też jest wcześniakiem( 36t.1980 g) teraz ma 18 lat i też miał wiele złych prognoz .W szpitalu przeleżał wiele miesięcy prognoz od lekarzy a teraz chłop jak dąb
jedynie alergia mu dokucza i lenistwo do nauki
Gdy rodzi się takie maleństwo naprawdę potrzeba wiele siły i wytrwałości np: podczas rehabilitacji czy badań przy których dzieci płaczą czy krzyczą .
Jednak gdy słyszy sie pochwały i gratulacje to motywuje wie się że zrobimy wszystko dla naszego dziecka. Każdy nawet najmniejszy postęp to ogromna radość .Mimo opinii rehabilitantki w szpitalu że Basia nie będzie chodzić po dwóch latach zrobiła pierwsze samodzielne kroki.
Po tylu latach nauczyliśmy sie żyć z chorobą .Basia jest świadoma tego co się z nią dzieje i co może być dalej .Nie znosi badań i wizyt u lekarzy ale jest bardzo dzielna .Dużo o tym rozmawiamy ,staram sie zawsze odpowiedzieć na jej pytania i nie okłamuje gdy nie wiem co będzie się działo.
Staram się aby mimo złych dni nasze życie było " normalne ".
Tego życzę wszystkim Wam .Dziękuję tez za miłe słowa :)
Mój brat też jest wcześniakiem( 36t.1980 g) teraz ma 18 lat i też miał wiele złych prognoz .W szpitalu przeleżał wiele miesięcy prognoz od lekarzy a teraz chłop jak dąb
jedynie alergia mu dokucza i lenistwo do nauki 
hektorka, tak z ciekawosci jaki był jak skończył rok? Chodzi mi o wzrost i wage.aska, podziwiam was, ale z własnych obserwacji w szitalu jak poznawałam rodziców bardzo pogodnych, nie narzekajacych na wszystko to potem byłam w szoku jak widziałam ch dzieci, bo innego okreslenia niz "roslinka" chyba nie znam na taki stan. Dlatego nie martwie sie na zapas, to kompletnie nie ma sensu. Sama sie dokształcam medycznie poki co i idzie mi to całkiem niezle, a poza tym jak jestem swiadoma tego co moze sie dziac czuje sie lepiej.
Wróć do „Noworodki i niemowlęta”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość