Forum dla kobiet | NaObcasach.pl

Jestem tylko czasami mi ciężko się ogarnąć przy moich chorowitkach

I ja się melduję jako ta "podwójna".
Kinga jest zakochana w Klusku, a Patryk zrobił sobie z Pyzy idolkę. A ja? Myślę, że świetnie sobie daję radę z moimi smerfami, choć nie powiem, czasem nie jest różowo

A ja? Myślę, że świetnie sobie daję radę z moimi smerfami,

gratuluję, a że czasami nie jest różowo to nikogo chyba nie trzeba przekonywać. U mnie teraz jest etap zazdrości młodszego o starszego brata. Jak trzymam na kolanach Frania i przyjdzie Antoś to młody nie pozwoli mi go nawet przytulić, zaraz go odpycha. A jak jest odwrotnie to koniecznie Franek też się do mnie pcha.

U mnie Patryk jeszcze nie rozumie, że można zazdrościć. Nie wiem, jak będzie za rok. Może też nie da Kindze być blisko mnie albo małżowatego.

oj na pewno i nie trzeba czekać aż rok

hej! ja witam jako przyszła podwojna mama moj synek ma 2 lata i miesiac. a ja prawdopodobnie jestem znow w ciazy a jesli nawet nie to wkrotce bede bo sie z małzonkeim staramy mam nadzieje ze sobie poradzimy. najbardzie j sie boje ze nie wyrobimy finansowo...od marca idziemy na wynajete mieszkanie.wiadomo ze w ciazy dlugo nie popracuje. pracuje na zlecenie wiec nie pojde na zwolnienie ani macierzynski. no i bede mieszakc dalej od moich rodzicow. a z tesciowa nie mam za dobrych stosunkow...
mam nadzieje ze uda nam sie jakos zoragnizowac czas i miejsce dla obu dzidzi...

dorotaczekolada, trzymam kciuki za powodzenie, daj znac jak będą dwie kreseczki

Jest, ok!

jak urodziłam chłopców to było mi dość ciężko bo na codzień byłam z nimi sama i nieraz sobie popłakałam ale nauczyłam się radzić sobie...jakoś cały czas pocieszałam się, że jak podrosną to będzie mi lżej ale jest zupełnie odwrotnie muszę mieć oczy dookoła głowy a moje smyki, muszę przyznać, bardzo się starają, żebym się nie nudziła
nie jest łatwo ale jakoś się kręci i choć na własne przyjemności czasu nie wiele mi zostaje to staram się nie narzekać
no a mężuś jeszcze marzy o córci

było mi dość ciężko bo na codzień byłam z nimi sama i nieraz sobie popłakałam

Ja też popłakiwałam i to nie raz..ale i tak radość była większa i człowiek uczy się radzic w najróżniejszych sytuacjach ... czasami az sama jestem dla siebie pełna podziwu hihiuhihihihi