ale Julcia już duża dziewczynka
caro, to super, że wszystko ok
Ufff, chwilka przerwy...
Ta praca to po prostu ekspedientka w sklepie z art elektrycznymi: oświetlenie, karnisze, żarówki, kontakty itd. Ciężka, bo ruch tam jak na spacerniaku, jeszcze wiele nie wiem, jeśli chodzi o tą branże, bo takich rzeczy się nie kupuje tak często jak bluzki, mały sklepik a wszelkiego w brud i w ogóle... Nie jest to szczyt mych ambicji, ale cóż... Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma... Jak się trafiłoby coś lepszego to zawsze można zmienić
Odwykłam od pracy i ciężko znów będzie się przyzwyczaić do roboty i chyba do normalnej rozmowy z ludźmi 
Jak się siedzi w domu to nie to samo co non stop z każdym o wszystkim, wyszłam z wprawy, ale może się uda, bo to akurat lubię Ale łapię się na tym, jak ubogi staje się mój język, brakuje mi tematów, odpowiedzi na pytania i w ogóle... normalnie niemal jak Julka, z tym, że "r" wypowiadam i nie seplenię 
Jeszcze troche i ja zacznę o wszystko pytać, "cio to" Tak więc, oby się udało 
Jeszcze zbierają CV, więc nic nie wiadomo... Ponoć na dzień dzisiejszy, najlepiej wypadłam z wszystkich 
A Julka rysuje... ale nie pytaj Caro co to za rysunki jak popadnie, wiadomo, krechy wszędzie. no, ale bez przesady, nie ma co wymagać za wiele A w ogóle lubi robić teraz wszystko przy tym stoliku, strasznie jej podpasował, prosto z łóżeczka leci tam siedzieć, na dwór nie chce, bo ona siedzieć chce 
No, nie ma co ględzić, tylko trza podłogę szorować.... Brrr
Papa
no i cieszę się, że z Filipkiem (lub Filipinką) wsio OK
Ta praca to po prostu ekspedientka w sklepie z art elektrycznymi: oświetlenie, karnisze, żarówki, kontakty itd. Ciężka, bo ruch tam jak na spacerniaku, jeszcze wiele nie wiem, jeśli chodzi o tą branże, bo takich rzeczy się nie kupuje tak często jak bluzki, mały sklepik a wszelkiego w brud i w ogóle... Nie jest to szczyt mych ambicji, ale cóż... Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma... Jak się trafiłoby coś lepszego to zawsze można zmienić
Odwykłam od pracy i ciężko znów będzie się przyzwyczaić do roboty i chyba do normalnej rozmowy z ludźmi Jak się siedzi w domu to nie to samo co non stop z każdym o wszystkim, wyszłam z wprawy, ale może się uda, bo to akurat lubię Ale łapię się na tym, jak ubogi staje się mój język, brakuje mi tematów, odpowiedzi na pytania i w ogóle... normalnie niemal jak Julka, z tym, że "r" wypowiadam i nie seplenię Jeszcze troche i ja zacznę o wszystko pytać, "cio to" Tak więc, oby się udało Jeszcze zbierają CV, więc nic nie wiadomo... Ponoć na dzień dzisiejszy, najlepiej wypadłam z wszystkich A Julka rysuje... ale nie pytaj Caro co to za rysunki
jak popadnie, wiadomo, krechy wszędzie. no, ale bez przesady, nie ma co wymagać za wiele A w ogóle lubi robić teraz wszystko przy tym stoliku, strasznie jej podpasował, prosto z łóżeczka leci tam siedzieć, na dwór nie chce, bo ona siedzieć chce No, nie ma co ględzić, tylko trza podłogę szorować.... Brrr
Papa
no i cieszę się, że z Filipkiem (lub Filipinką) wsio OK
kolka to trzymam kciuki żeby sie udało, praca dobra jak każda inna, kasa się przyda, no i włąśnie u mnie to samo zauważam,ze cofam się w rozwoju , no ale co tu zrobić jak się siedzi w domu, ja do pracy to chyba dopiero za minimum 3 latka , kurde to Oskar już do zeróki będzie szedł, tylko wtedy to dopiero ciężko bedzie coś znależć....no ale nie będę na razie o tym myśleć!
Mam nadzieję,że najlepiej wypadniesz i przyjmą Cię
, no ale co tu zrobić jak się siedzi w domu, ja do pracy to chyba dopiero za minimum 3 latka , kurde to Oskar już do zeróki będzie szedł, tylko wtedy to dopiero ciężko bedzie coś znależć....no ale nie będę na razie o tym myśleć!Mam nadzieję,że najlepiej wypadniesz i przyjmą Cię
kolka no to super, wiesz wciągniesz się, początki są zawsze trudne. No ale to kontakt z ludźmi, zobaczysz, będzie fajnie.
A ja też coraz poważniej myślę o pracy,czekam tylko, na to jak Oleńka będzie mogła jeśc zwykłe mleczko i inne mleczne przetwory i zmykam do pracy. Może od stycznia już się uda.
Choć Olenia ostatnio taka mamusi córunia się zrobiła, szkoda mi jej będzie zostawić. Tylko u mnie rękach by chciała siedzieć
A ja też coraz poważniej myślę o pracy,czekam tylko, na to jak Oleńka będzie mogła jeśc zwykłe mleczko i inne mleczne przetwory i zmykam do pracy. Może od stycznia już się uda.
Choć Olenia ostatnio taka mamusi córunia się zrobiła, szkoda mi jej będzie zostawić. Tylko u mnie rękach by chciała siedzieć
Wróć do „Pierwsze kroczki, czyli roczek za mną!”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość