Nie radzę sobie...
: 04 paź 2007, 23:15
Jest mi strasznie ciężko, czuję się podle, mam złe myśli!
Kiedy zaszłam w ciąże z Wojtusiem byłam bardzo szczęśliwa, czułam, że mogę góry przenosic a mój szkrab jest najukochańszy na świecie, oczekiwany, upragniony. Teraz jestem 8 miesięcy po porodzie, zaszłam w ciąże po raz drugi choć szczerze powiedziawszy wcale tego nie planowałam, nie chciałam. Czuję się strasznie źle, myślałam, że się jakoś z tym oswoję ale nie potrafię. Nie dbam o sobie za bardzo, staram się o tym nie myśleć- dziewczyny staram się nie myśleć o swoim dziecku które mam pod sercem
... nie tak to miało być, co ja narobiłam Jestem złą i wyrodną kobietą, chciała bym się obudzić i stwierdzić, że to tylko sen. Całkiem inaczej to sobie wyobrażałam: Urodziłam Wojtusia, potem miałam go wychowywać, gdy skończy roczek chciałam iść do pracy - bo pracuje tylko mój mąż- i po potem urodzić kolejne dziecko - od czerwca 2008 zacząć starania. A teraz? Jestem w ciąży, mam małe dziecko, uczę się, i nie mam pojęcia jak finansowo sobie poradzimy. Czy jak pokocham swoje dziecko? Tak bardzo się boje, tak bardzo, sama siebie nie poznaję. Obiecałam mężowi, że do póki nic nie będzie po mnie widać, to nikomu nie powiemy, taką nasza tajemnica. Ale ja powiedziałam siostrze i znajomej bo chciałam komuś o tym powiedzieć. Siostra mnie pocieszyła, powiedziała, że fajnie ale uśmiechała się pod nosem i stwierdziła, że będzie ciężko, znajoma też ...Mój T. się pozłościł, że rozgadałam, potem stwierdził, że martwi się o to czy damy radę finansowo ... Postanowiłam nie płakać ...ale łzy same mi spływają po policzku, bo czuję się taka samotna. Chcę pokochać dziecko, cieszyć się z niego tak jak z Wojtusia ...
Kiedy zaszłam w ciąże z Wojtusiem byłam bardzo szczęśliwa, czułam, że mogę góry przenosic a mój szkrab jest najukochańszy na świecie, oczekiwany, upragniony. Teraz jestem 8 miesięcy po porodzie, zaszłam w ciąże po raz drugi choć szczerze powiedziawszy wcale tego nie planowałam, nie chciałam. Czuję się strasznie źle, myślałam, że się jakoś z tym oswoję ale nie potrafię. Nie dbam o sobie za bardzo, staram się o tym nie myśleć- dziewczyny staram się nie myśleć o swoim dziecku które mam pod sercem
... nie tak to miało być, co ja narobiłam Jestem złą i wyrodną kobietą, chciała bym się obudzić i stwierdzić, że to tylko sen. Całkiem inaczej to sobie wyobrażałam: Urodziłam Wojtusia, potem miałam go wychowywać, gdy skończy roczek chciałam iść do pracy - bo pracuje tylko mój mąż- i po potem urodzić kolejne dziecko - od czerwca 2008 zacząć starania. A teraz? Jestem w ciąży, mam małe dziecko, uczę się, i nie mam pojęcia jak finansowo sobie poradzimy. Czy jak pokocham swoje dziecko? Tak bardzo się boje, tak bardzo, sama siebie nie poznaję. Obiecałam mężowi, że do póki nic nie będzie po mnie widać, to nikomu nie powiemy, taką nasza tajemnica. Ale ja powiedziałam siostrze i znajomej bo chciałam komuś o tym powiedzieć. Siostra mnie pocieszyła, powiedziała, że fajnie ale uśmiechała się pod nosem i stwierdziła, że będzie ciężko, znajoma też ...Mój T. się pozłościł, że rozgadałam, potem stwierdził, że martwi się o to czy damy radę finansowo ... Postanowiłam nie płakać ...ale łzy same mi spływają po policzku, bo czuję się taka samotna. Chcę pokochać dziecko, cieszyć się z niego tak jak z Wojtusia ...
,naprawde ciaza potrafi przewrocic zycie do gory nogami ale wierz mi ,ze to malenstwo kochasz nad zycie i jestem pewna ze w glebi serca kochasz je mocno i nie chcesz aby sie jemu cos stalo ...masz duze poklady milosci a pamietaj ze milosc to jedyna rzecz ktora sie mnozy gdy ja sie dzieli ,jakklowiek by to nie rozumiec 
Teraz jestem bardzo szczesliwa mama dwoch synkow i wcale nie bylo tak strasznie uwierz mi!A milosc przyszla sama odkad ujrzalam dzidziusia na ekraniku i wtedy zaczelam miec wyrzuty sumienia ze nie potrafilam sie cieszyc tym cudem!A po porodzie o wiele latwiej bylo mi sie zajac Dawidkiem bo juz wiedzialam jak sie to robi i powiem ci jeszcze tyle ze to prawda ze dzieci kocha sie jednakowo mocno choc teraz napewno trudno ci w to uwierzyc 
I na pewno bedziesz bardzo szczesliwa rowniez twoj synek bo bedzie mial stale towarzystwo do zabawy 
Moi chlopcy nie moga zyc bez siebie i czesto z mezem powtarzamy ze bardzo dobrze sie stalo ze jast miedzy nimi mala roznica wieku i ze bardzo sie cieszymy ze jest juz ich dwoch.A jesli chodzi o wydatki to napewno nie sa takie jak przy pierwszym dziecku zobaczysz ze wiekszosc rzeczy bedzie sie nadawala po twoim synku i odchowasz dzieci jednoczesnie a potem bedziecie juz mieli spokoj 
Scickam cie goraca i glowa do gory zobaczysz ze bedzie dobrze,Mam nadzieje ze udalo mi sie troche podniesc cie na duchu 
oczywiście wierze ze jestes w szoku ale jak dzieci bedą dorastać razem i bedą sie bawić i Cie przytulac, usmiechac sie do Ciebie to zrozumiesz ze było warto, ze kochasz nad zycie, ze fajnie jest jak sie ma rodzeństwo i dziewczyny mają rację: bedziesz miała dwójkę dzieci w podobym wieku i tak jest lepiej niz iść do pracy a za 3 lub 4 lata następne, znowu przerwa w pracy itp
a twój synus będzie miał rodzeństwo :)