ja nie zaszczepie malego przeciw pneumokokom bio mnie zwyczajnie w swiecie nie stac...
u nas nigdy chyba takie drogie szczepionki nie beda refundowane, Polska jak zawsze jest sto lat za murzyna
mi
Dora to dla Ciebie:
Uwaga na meningokoki
Całą Polską obiegła wiadomość o wystąpieniu ogniska inwazyjnej choroby meningokokowej na terenie Śląska i województwa opolskiego. Liczne doniesienia mediów nie zaspokoiły ciekawości społeczeństwa, bo pojawiło się mnóstwo pytań dotyczących właśnie choroby meningokokowej. Dlatego właśnie specjaliści Wojewódzkiej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Białymstoku przedstawiają podstawowe wiadomości na temat choroby.
Inwazyjna choroba meningokokowa to ciężkie zakażenie inwazyjne pod postacią zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub posocznicy. Wywoływane przez bakterie z gatunku Neisseria meningitidis. Bakteria ponadto może wywoływać ropne zapalenie stawów, zapalenie płuc, ucha środkowego, gardła czy zapalenie wsierdzia i osierdzia. Lekarzom znanych jest 13 różnych grup serologicznych drobnoustroju.
W Polsce i całej Europie zachorowania wywoływane są najczęściej przez meningokoki z grupy B i C. Szczepy B powodują sporadyczne zachorowania, ale za to szczepy C są w stanie wywoływać epidemie.
Rezerwuarem zarazka, czyli środowiskiem naturalnym bakterii, jest wyłącznie człowiek chory lub nosiciel. Bezobjawowe nosicielstwo meningokoków świadczy o występowaniu znacznych różnic w zjadliwości poszczególnych szczepów i różnej podatności na zakażenie.
Nosicielami bakterii jest 2-25 procent populacji, jednak w środowiskach zamkniętych odsetek może sięgać nawet 80 procent. Podwyższone ryzyko infekcji występuje więc w zbiorowiskach ludzkich np. żłobkach, przedszkolach, szkołach, internatach, koszarach, domach opieki. W takich warunkach przenoszenie się zarazków poprzez bliski kontakt jest znacznie ułatwione.
Drogi szerzenia. Bakterie bytują w jamie nosowo-gardłowej i są przenoszone drogą kropelkową podczas kichania lub kaszlu, bezpośredni kontakt (pocałunek) lub także pośredni kontakt z osobą zakażoną (picie ze wspólnego naczynia).
Okres wylęgania bakterii Neisseria meningitidis w zakażeniu wynosi od 2-10 dni (średnio to najczęściej 3-4 dni)
Objawy choroby w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych meningokokowym nie różnią się od objawów klinicznych w przypadkach wywołanych przez inne czynniki bakteryjne. Klasycznymi objawami są: bóle głowy, gorączka, objawy oponowe (sztywność karku, nudności i wymioty). Za to objawem charakterystycznym dla zakażenia meningokokowego jest wysypka krwotoczna występująca u 10-50 procent chorych. Najczęściej chorują małe dzieci i młodzież. Maluchy do piątego roku życia - z uwagi na niedostatecznie wykształcony układ odpornościowy – narażone są najbardziej. Z kolei młodzież w wieku od 15 do 24 lat (największy odsetek nosicieli jest w tej grupie) narażona jest z uwagi na kontakty z rówieśnikami np. w szkole, na dyskotekach, podczas wspólnych wyjazdów.
Ważne, aby w przypadku wystąpienia powyższych objawów natychmiast zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który po rozpoznaniu choroby powinien umieścić chorego w szpitalu. Szybko rozpoczęte leczenie zapobiegnie wystąpieniu najcięższych powikłań.
Jak można zapobiegać chorobie? Od 2002 roku zarejestrowano w Polsce wzrost zachorowań wywołanych przez bakterie typu C Neisseria meningitidis. W Polsce dostępna jest szczepionka przeciwko meningokokom grupy A i C przeznaczona do uodpornienia dzieci powyżej 2 miesiąca życia, młodzieży i osób dorosłych. Szczepionka zapewnia długotrwałą odporność poszczepienną, jednak nie chroni przed zachorowaniami wywołanymi przez typ B Neisseria meningitidis, który niestety w Europie wywołuje najwięcej zachorowań.
Państwowa Inspekcja Sanitarna poprzez Powiatowe Stacje Sanitarno- Epidemiologiczne po zgłoszeniu przez lekarza podejrzenia wystąpienia choroby meningokokowej obejmie nadzorem epidemiologicznym osoby z najbliższego otoczenia chorego.
W każdym przypadku zakażenia meningokokowego lekarz sprawujący opiekę nad osobami z bezpośredniego kontaktu z chorym powinien:
- pobrać wymaz z noso-gardzieli i przesłać materiał na badanie do najbliższej Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej;
- rozpocząć możliwie najszybciej chemioprofilaktykę (najlepiej w ciągu 24 godzin) nie czekając na wyniki badania;
Służby epidemiologiczne Wojewódzkiej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Białymstoku przypominają, że dokładne instrukcje na temat postępowania z chorymi podejrzanymi o chorobę meningokokową i informacje o jednostce chorobowej znajdą w poradniku dla lekarzy „Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego - zasady postępowania” autorstwa Anny Skoczyńskiej, Marcina Kadłubowskiego, Walerii Hryniewicz. Tą publikację WSSE w Białymstoku wysłało lekarzom pierwszego kontaktu w regionie, a poradnik jest dostępny w Oddziale Epidemiologii WSSE w Białymsto
Uwaga na meningokoki
Całą Polską obiegła wiadomość o wystąpieniu ogniska inwazyjnej choroby meningokokowej na terenie Śląska i województwa opolskiego. Liczne doniesienia mediów nie zaspokoiły ciekawości społeczeństwa, bo pojawiło się mnóstwo pytań dotyczących właśnie choroby meningokokowej. Dlatego właśnie specjaliści Wojewódzkiej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Białymstoku przedstawiają podstawowe wiadomości na temat choroby.
Inwazyjna choroba meningokokowa to ciężkie zakażenie inwazyjne pod postacią zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych lub posocznicy. Wywoływane przez bakterie z gatunku Neisseria meningitidis. Bakteria ponadto może wywoływać ropne zapalenie stawów, zapalenie płuc, ucha środkowego, gardła czy zapalenie wsierdzia i osierdzia. Lekarzom znanych jest 13 różnych grup serologicznych drobnoustroju.
W Polsce i całej Europie zachorowania wywoływane są najczęściej przez meningokoki z grupy B i C. Szczepy B powodują sporadyczne zachorowania, ale za to szczepy C są w stanie wywoływać epidemie.
Rezerwuarem zarazka, czyli środowiskiem naturalnym bakterii, jest wyłącznie człowiek chory lub nosiciel. Bezobjawowe nosicielstwo meningokoków świadczy o występowaniu znacznych różnic w zjadliwości poszczególnych szczepów i różnej podatności na zakażenie.
Nosicielami bakterii jest 2-25 procent populacji, jednak w środowiskach zamkniętych odsetek może sięgać nawet 80 procent. Podwyższone ryzyko infekcji występuje więc w zbiorowiskach ludzkich np. żłobkach, przedszkolach, szkołach, internatach, koszarach, domach opieki. W takich warunkach przenoszenie się zarazków poprzez bliski kontakt jest znacznie ułatwione.
Drogi szerzenia. Bakterie bytują w jamie nosowo-gardłowej i są przenoszone drogą kropelkową podczas kichania lub kaszlu, bezpośredni kontakt (pocałunek) lub także pośredni kontakt z osobą zakażoną (picie ze wspólnego naczynia).
Okres wylęgania bakterii Neisseria meningitidis w zakażeniu wynosi od 2-10 dni (średnio to najczęściej 3-4 dni)
Objawy choroby w zapaleniu opon mózgowo-rdzeniowych meningokokowym nie różnią się od objawów klinicznych w przypadkach wywołanych przez inne czynniki bakteryjne. Klasycznymi objawami są: bóle głowy, gorączka, objawy oponowe (sztywność karku, nudności i wymioty). Za to objawem charakterystycznym dla zakażenia meningokokowego jest wysypka krwotoczna występująca u 10-50 procent chorych. Najczęściej chorują małe dzieci i młodzież. Maluchy do piątego roku życia - z uwagi na niedostatecznie wykształcony układ odpornościowy – narażone są najbardziej. Z kolei młodzież w wieku od 15 do 24 lat (największy odsetek nosicieli jest w tej grupie) narażona jest z uwagi na kontakty z rówieśnikami np. w szkole, na dyskotekach, podczas wspólnych wyjazdów.
Ważne, aby w przypadku wystąpienia powyższych objawów natychmiast zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu, który po rozpoznaniu choroby powinien umieścić chorego w szpitalu. Szybko rozpoczęte leczenie zapobiegnie wystąpieniu najcięższych powikłań.
Jak można zapobiegać chorobie? Od 2002 roku zarejestrowano w Polsce wzrost zachorowań wywołanych przez bakterie typu C Neisseria meningitidis. W Polsce dostępna jest szczepionka przeciwko meningokokom grupy A i C przeznaczona do uodpornienia dzieci powyżej 2 miesiąca życia, młodzieży i osób dorosłych. Szczepionka zapewnia długotrwałą odporność poszczepienną, jednak nie chroni przed zachorowaniami wywołanymi przez typ B Neisseria meningitidis, który niestety w Europie wywołuje najwięcej zachorowań.
Państwowa Inspekcja Sanitarna poprzez Powiatowe Stacje Sanitarno- Epidemiologiczne po zgłoszeniu przez lekarza podejrzenia wystąpienia choroby meningokokowej obejmie nadzorem epidemiologicznym osoby z najbliższego otoczenia chorego.
W każdym przypadku zakażenia meningokokowego lekarz sprawujący opiekę nad osobami z bezpośredniego kontaktu z chorym powinien:
- pobrać wymaz z noso-gardzieli i przesłać materiał na badanie do najbliższej Wojewódzkiej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej;
- rozpocząć możliwie najszybciej chemioprofilaktykę (najlepiej w ciągu 24 godzin) nie czekając na wyniki badania;
Służby epidemiologiczne Wojewódzkiej Stacji Sanitarno – Epidemiologicznej w Białymstoku przypominają, że dokładne instrukcje na temat postępowania z chorymi podejrzanymi o chorobę meningokokową i informacje o jednostce chorobowej znajdą w poradniku dla lekarzy „Inwazyjna choroba meningokokowa i inne bakteryjne zakażenia ośrodkowego układu nerwowego - zasady postępowania” autorstwa Anny Skoczyńskiej, Marcina Kadłubowskiego, Walerii Hryniewicz. Tą publikację WSSE w Białymstoku wysłało lekarzom pierwszego kontaktu w regionie, a poradnik jest dostępny w Oddziale Epidemiologii WSSE w Białymsto
Znalazłam parę ciekawych rzeczy na temat szczepienia pneumokoki. Może komuś się to przyda...
Szczepionka nazywa się Prevenar.
Pneumokoki mogą wywoływać choroby, takie jak: zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zakażenie krwi (bakteriemię oraz posocznicę).
Tolerancję nowej szczepionki przeciwko pneumokokom oceniono w badaniach klinicznych na bardzo duzej grupie niemowląt. Najczęściej spotykane działania niepożądane to: odczyn w miejscu wstrzyknięcia, senność, brak apetytu, gorączka. Działania te mają charakter przemijający.
Podanie nowej szczepionki pneumokokowej jest możliwe począwszy od 2 miesiąca życia / zgodnie z Kalendarzem Szczepień / Niemowlęta i małe dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy otrzymują trzy dawki szczepionki w odstępie przynajmniej 1. miesiąca, a w 2. roku życia czwartą dawkę. Dzieci w wieku 7-11 miesięcy otrzymują dwie dawki w odstępie przynajmniej jednego miesiąca i trzecią dawkę w 2. roku życia. Dzieci w wieku od 12-23 miesięcy otrzymują dwie dawki w odstępie przynajmniej 2 miesięcy. Dzieci w wieku 2-5 lat otrzymują 1 dawkę szczepionki. Proszę spytać lekarza o najodpowiedniejszą dla swojego dziecka metodę szczepienia.
Opkowanie tej szczepionki kosztuje ok 280 zł. ale niestety nie wiem na ile to szczepien.
Szczepionka nazywa się Prevenar.
Pneumokoki mogą wywoływać choroby, takie jak: zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych, zakażenie krwi (bakteriemię oraz posocznicę).
Tolerancję nowej szczepionki przeciwko pneumokokom oceniono w badaniach klinicznych na bardzo duzej grupie niemowląt. Najczęściej spotykane działania niepożądane to: odczyn w miejscu wstrzyknięcia, senność, brak apetytu, gorączka. Działania te mają charakter przemijający.
Podanie nowej szczepionki pneumokokowej jest możliwe począwszy od 2 miesiąca życia / zgodnie z Kalendarzem Szczepień / Niemowlęta i małe dzieci w wieku poniżej 6 miesięcy otrzymują trzy dawki szczepionki w odstępie przynajmniej 1. miesiąca, a w 2. roku życia czwartą dawkę. Dzieci w wieku 7-11 miesięcy otrzymują dwie dawki w odstępie przynajmniej jednego miesiąca i trzecią dawkę w 2. roku życia. Dzieci w wieku od 12-23 miesięcy otrzymują dwie dawki w odstępie przynajmniej 2 miesięcy. Dzieci w wieku 2-5 lat otrzymują 1 dawkę szczepionki. Proszę spytać lekarza o najodpowiedniejszą dla swojego dziecka metodę szczepienia.
Opkowanie tej szczepionki kosztuje ok 280 zł. ale niestety nie wiem na ile to szczepien.
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 1 gość