Sylwia, rzeczywiście we Wrocławiu ostatnio marnie z ofertami pracy. To znaczy są dla specjalistów, ale ja mam wykształcenie humanistyczny. Z jednej strony to dobrze, bo nie jestem ukierunkowana i mogę robić wiele rzeczy, z drugiej, to trudniej się określić. Ech zobaczymy.
Anitko z pracą to tak jest, ale w końcu coś zaczniemy, tylko czasem to czekanie denerwuje.
Sylwia z tym życiem towarzyskim, to tak naprawdę teraz nadrabiam i to akurat w tym tygodniu, bo do tej pory, to moje życie towarzyskie ograniczało się do siedzenia nad książkami i pisania. A jedynymi moimi rozmówcami byli Amelusia i pies. A z nimi to mogłam wznieść się naprawdę na wyżyny
Amelusia to mnie zaskakuje każdego dnia. Dzisiaj siedziała na nocniku i pokazuje na piłkę i nonono, pika, piłka. Przerwa - myśli i znowu piłka i myśli i znowu piłka hop, połka kopie. A wczoraj do ciotki przez skype'a Ty, bo o sobie mówi ty, ty ma papcie, ty ma pety (skarpety). ciocia masz papcie? Ciotka, że nie , a ona poszła po kapcie i do komputera ciocia masz papcie. Aleśmy się śmiali.
powaliło mnie to.
Za to rysowanie idzie jej super, ubieranie również 
to nam jeszcze mega dużo do takiego poziomu brakuje bo ona nie łaćzy tak wyrazów, mówi pojedncze rzeczy.
, w pracy nie mogłam zakrętu złapać, a niestety nie robie nic twórczego, ani z pacjentami tylko po uszy w papiórach. Potem byąłm złożyć Pita i dobrze,że poszłam osobiście bo się okazało,ze mają mój zły adres zamieszkania.I zanim to dokręciłam to pojeżdzialm troche winda po budynku. Jeszcze musiałam podskoczyć do spółdzielni i jak wróciłam to juz Tosiula byął po drzemce. Więc odkurzyłyśmy i zrobiłyśmy żurek. Ale ogólnie nie mam szczęścia do znalezienia sobie opiekuna a koniec stażu już coraz blizej i mi źle z tym, echhh