Aga po pierwsze cc to nic strasznego da sie przyżyć
Ja miałam cc planowane przez problemy z kręgosłupem. Znalazłam sie w szpitalu i tam położyli mnie i zaczęli badać tętno dziecka wmiedzyczasie zadawali 1000 pytań typu na co jestem uczulona i jakie choroby przeszłam. Później założyli mi cewnik i zabrali na salę operacyjną (niestety mój mąż musiał zostać pod drzwiami). Na sali znieczulenie i po kilku minutach usłyszałam płacz Ani. Pielęgniarka mi ją pokazała a nawet na chwilkę dała się przytulić, a później zabrała małą. W tym czasie mąż już był z małą a mnie czyścili i zszywali. Później przewieźli mnie na salę pooperacyjną, tak nafaszerowali środkami znieczulającymi i na drugi dzień rano przewieźli do normalnej sali i tam pozwolili wstać. Cały czas czuwała przy mnie pielęgniarka, bo bali się że zasłabnę. A ja uparłam się, że skoro stoję to pójdę do dziecka, które było na innym piętrze. Zgodzili się na to i poszłam z mężem do córeczki, która wreszcie mogłam się nacieszyć. Natuliłam ją próbowałam karmić - pielęgniarki bardzo mi pomogły. Siara mi się skończyła po 3 dniach i zaczęlo lecieć normalne mleczko którym Ania się najadła. Do domu wróciłyśmy po 4 dobach.
Wyciąganie cewnika nic a nic nie boli i mi wyciągneli zaraz po tym jak pozwoli wstać. Najgorsze było pierwsze pare ktoków a poźniej z dnia na dzien i z godziny na godzine co raz lepiej. JAk wrocilam do domu to pomylam wszystkie podlogi, wiec moglam poruszac się normalnie
Chciałam Ci jeszcze powiedzieć, ze pamiętam jeden moment w szpitalu, kiedy leżałam sobie w łózku obok położyłam Anię. Ona tak grzecznie spała i była taka bezbronna. Pamiętam, że wtedy po cichutku tylko do niej powiedziałam Kocham Cię i łzy połynęły mi po policzkach...
Życze Ci równie wspaniałych przeżyć i dodam jeszcze jedno, Ania ma teraz 8 miesięcy i pamiętam tylko miłe chwile związane z porodem złe poszły w zapomnienie.
Cały czas paprali mi tą ranę fioletem i czymś tam jeszcze. Leżałam w szpitalu pięć dni i bardzo mnie to wszystko bolało. Miałam jeszcze dość wysoką temperaturę ale nie powiedziałam o tym nikomu bo bałam się że nie wypuszczą mnie do domu 
Kiedy wyszłam do domu czułam się już trochę lepiej ale nadal bardzo bolała mnie ta rana. Acha, szwy miałam rozpuszczalne. Po kilku dniach zgłosiłam się do szpitala do kontroli tego cięcia i okazało się że mam zapalenie tej rany. Lekarze wcześniej tego nie zauważyli bo ranę miałam zawsze fioletową a ja nie powiedziałam im o tej temperaturze bo wtedy napewno by się domyślili. Mogę z czystym sumieniem stwierdzić (po tym co przeszłam z tą cesarką)że wolę rodzić naturalnie 
, pokarm był od razu, mała pieknie zaczęła ssać... po 8 godzinach jest ciężko wstać ale radzę ci przemóc ból i jak najwięcej się ruszać bo dzięki temu szybciej się wszystko zagoi i wrócisz do formy, ponieważ moja położna mi tak poradziła i bardzo dużo chodziłam to w 2 dni po porodzie nikt nie mógł uwierzyć że jestem po cesarce...nowe położne na dyżurach sprawdzały to w karcie bo nie wierzyły...przy następnym dziecku od razu zdecyduję się na cesarskie bo na prawdę mam miłe wspomnienia...a z tego czasu kiedy próbowałam rodzić naturalnie nie najlepsze...
Bolało aż chciało się płakać.Gdyby nie urodził się dzidziuś to chciałabym o tym zapomnieć.ochodziłam do siebie długo mimo że wstałam z łóżka szybko.Na Dodatek rana się rozeszła.Byłam bliska załamania.W szpitalu spędziłam 2 tygodnie.PO tym czasie wypisałam się na własną prośbę>Teraz wiem że postąpiłam słusznie,bo goiła się 8 dłuugich m-cy.
dla dzielnej mamusi.