- no i tak mi mow!ale z takich wynoszonych pieszczoszków, wyrastają dzieci pewne siebie i otwarte
iw_rybka, aha. Agatka tez taki uśmiechnięty typek, ale lubi poleżakować sama-póki co 
za to mój starszak to taki ciągle niedopieszczony, płaczliwy. on happy jedynie jak ktoś sie nim non stop zajmuje, a tak sie po prostu nie da
i się boję że on będzie taki całe życie marudek
iw_rybka, a powiedz mi jeszcze czemu przy tym poprzednim katarku mieliście antybiot? jakie były objawy prócz kataru? bo nie wiem czy powinnam Agatke brać do lekarki, boję sie że da jej antybiot tak zapobiegawczo
na klatce jej nie furczy, tempki nie ma. tylko w nosie furczy i pokasłuje sucho troche
za to mój starszak to taki ciągle niedopieszczony, płaczliwy. on happy jedynie jak ktoś sie nim non stop zajmuje, a tak sie po prostu nie da
i się boję że on będzie taki całe życie marudek iw_rybka, a powiedz mi jeszcze czemu przy tym poprzednim katarku mieliście antybiot? jakie były objawy prócz kataru? bo nie wiem czy powinnam Agatke brać do lekarki, boję sie że da jej antybiot tak zapobiegawczo
na klatce jej nie furczy, tempki nie ma. tylko w nosie furczy i pokasłuje sucho troche -
dzwoneczek82
- Mistrzu dwa tysiace!
- Posty: 2143
- Rejestracja: 24 lut 2011, 22:32
To mój chyba będzie "niezadowolony z życia" jakiśRybko, meczące to jest na pewno, ale z takich wynoszonych pieszczoszków, wyrastają dzieci pewne siebie i otwarte. Po prostu zadowolone z życia jak sama piszesz :D
bo na rękach to on jest może z 0,5 - 1 h w ciągu doby. Ale on poprostu nie lubi..., zaraz się wygina, wykręca, odchyla, albo chce stawać na nóżki. Teraz ulubionym zajęciem jest "pełzanie". Jak tylko położę go na kocu obraca się na brzuszek i pełza do tyłu jak rak.biniu, bo dzieci nie są "rączkowe" forever :) Dorastają do samodzielnego poruszania się, to MUSZĄ się poruszac, muszą bo się uduszą Dlatego pisałam już kiedys, że i tak malutko tego przytulania mamy, zaraz się z lekka ukróci.
Potem troszkę lęk separacyjny nam dzieci znowu zwróci do rąk ;) .. na chwilę ;)
I nic na siłę. niechce się przytulać, i tak mu dobrze, to fajnie. Bo i pewnie ma już poczucie, że jakby jednak zechciał, to ktoś bliski jest.
Dlatego pisałam już kiedys, że i tak malutko tego przytulania mamy, zaraz się z lekka ukróci. Potem troszkę lęk separacyjny nam dzieci znowu zwróci do rąk ;) .. na chwilę ;)
I nic na siłę. niechce się przytulać, i tak mu dobrze, to fajnie. Bo i pewnie ma już poczucie, że jakby jednak zechciał, to ktoś bliski jest.
-
wisnia3006
- Cyber rusałka
- Posty: 6458
- Rejestracja: 29 maja 2009, 15:30
Wróć do „Pierwsze kroczki, czyli roczek za mną!”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: Google [Bot] i 1 gość