Natashka, pamiętam Twoja historię jeszcze wtedy będąc w ciązy z pierwszym dzieckiem namietnie pisałam na tym forum, choc pewnie mnie nie kojarzysz, pamiętam jednak jak się wtedy denerwowałaś.
Mama, współczuję i łaczę się w bólu
mama122 koszmar, utrata dziecka jest najokropniejszą rzeczą co może spotkać człowieka,
podzielam z Tobą bol, sciskam Cię mocno, żeby chociaż jakoś pomoc w tym bolu.
ja to przeżyłam i do konca życia nie zapomne i będę kochać swoje maleństwa do końca swoich dni.
Nie boj sie kolejnego dziecka. musisz wierzyc ze bedzie dobrze kochana, mi troche ulżyło jak teraz mam synka, boli nadal, ale troche mniej
podzielam z Tobą bol, sciskam Cię mocno, żeby chociaż jakoś pomoc w tym bolu.
ja to przeżyłam i do konca życia nie zapomne i będę kochać swoje maleństwa do końca swoich dni.
Nie boj sie kolejnego dziecka. musisz wierzyc ze bedzie dobrze kochana, mi troche ulżyło jak teraz mam synka, boli nadal, ale troche mniej
-
gosiula207
- Biegaczostruś na forum
- Posty: 215
- Rejestracja: 22 wrz 2008, 19:52
trzymam mocno kciuki 
o matko, jak zawsze zaniedbanie lekarzy i oni chca podwyzek!!!!
ja mysle ze powinnas zrobic wyniki przed staraniem sie o dzidzie, a takze znalesc dobrego lekarza ktory ciaze poprowadzi nalezycie, bardzo wspolczuje, nie wiem jak to jest stracic dziecko, ale tez nie potrafie sobie tego wyobrazic, pewnie serce peka i depresja chwyta...
Mysl pozytywnie, moze i nie jest najgorzej, bo niektorzy wogole nie moga miec dzieici nawet przez chwilke czuc sie mama..., a Ty mozesz i masz do tego prawo, a przede wszystkim byc szczesliwa, wiec mysle warto postarac sie o dzidize i uczucie oj bedzie kolosalne dla malenstwa, kochana bedzie jak nikt inny...zycze szczescia i wiary w lepsze jutro:))), pozdrawiam
ja mysle ze powinnas zrobic wyniki przed staraniem sie o dzidzie, a takze znalesc dobrego lekarza ktory ciaze poprowadzi nalezycie, bardzo wspolczuje, nie wiem jak to jest stracic dziecko, ale tez nie potrafie sobie tego wyobrazic, pewnie serce peka i depresja chwyta...
Mysl pozytywnie, moze i nie jest najgorzej, bo niektorzy wogole nie moga miec dzieici nawet przez chwilke czuc sie mama..., a Ty mozesz i masz do tego prawo, a przede wszystkim byc szczesliwa, wiec mysle warto postarac sie o dzidize i uczucie oj bedzie kolosalne dla malenstwa, kochana bedzie jak nikt inny...zycze szczescia i wiary w lepsze jutro:))), pozdrawiam
Straszne są te Wasze historie dziewczyny... aż mi brakuje słów, żeby przekazać Wam co czuję. Wiadomo, że nikt i nic nie przywróci życia Waszym maleństwom, ale musicie być silne i dzielne - jesteście im to winne. Aż ciężko uwierzyć jakimi pozbawionymi uczuć "ludźmi" muszą być tacy lekarze...
Jestem z Wami dziewczyny, nie poddawajcie się
Jestem z Wami dziewczyny, nie poddawajcie się
mama122, jesteś silna i musi taka nadal być dla maleństwa, które jest Ci pisane gdzieś w gwiazdach. Bólu jaki zaznalaś nic Ci nie wynagrodzi, ale masz w sobie milość, którą możesz ofiarować dzidziusiowi. to normalne, że się boisz. Ponioslaś największą z możliwych strat. nIc ani nikt nie zwróci Ci ani nie zastąpi córeczki. Wierzę, że jeszcze jakaś mala istotka wywola u \ciebie uśmiech i da Ci szczęście. Ty też musisz uwierzyć.
mama122 już od jakiegoś czasu się przymierzam aby przeczytać Twoją historię i szczeże mówiąc bardzo się bałam to zrobić. Dopiero dziś się odważyłam. Czytając serce waliło mi jak dzwon i łzy kłębiły się w oczach. Cięszko mi jest sobie wyobrazić co teraz czujesz, co prawda ja tez straciłam swoje dziecko ale w 3 miesiącu ciąży a Ty swoją córeczkę miałaś już w ramionach 
Ja też mam tego wstrętnego paciorkowca i dlatego tak się bałam czytać ale teraz jestem jeszcze bardziej zdesperowana aby walczyć w szpitalu o antybiotyk który musi być podany mi i naszemu Filipkowi. Niby dla lekarzy powinno to być oczywiste ale jak widać nie jest bo wiedziałaś o paciorkowcu i oni też.
Dla Ciebie najważniejsze jest wyleczenie się i uporanie ze swoim stanem psychicznym. tak mi się wydaje. Jeśli będziesz już gotowa psychicznie na kolejne dziecko wtedy nie ma żadnych przeciwskazań.
Buziaki dla Ciebie, życzę Ci duuuuuuużo siły i wiary że urodzisz zdrowe dzieciątko.
Ja też mam tego wstrętnego paciorkowca i dlatego tak się bałam czytać ale teraz jestem jeszcze bardziej zdesperowana aby walczyć w szpitalu o antybiotyk który musi być podany mi i naszemu Filipkowi. Niby dla lekarzy powinno to być oczywiste ale jak widać nie jest bo wiedziałaś o paciorkowcu i oni też.
Dla Ciebie najważniejsze jest wyleczenie się i uporanie ze swoim stanem psychicznym. tak mi się wydaje. Jeśli będziesz już gotowa psychicznie na kolejne dziecko wtedy nie ma żadnych przeciwskazań.
Buziaki dla Ciebie, życzę Ci duuuuuuużo siły i wiary że urodzisz zdrowe dzieciątko.
Wróć do „Ciąża, czyli nasze 9 miesięcy”
Kto jest online
Użytkownicy przeglądający to forum: KylieTab i 1 gość